ادبیات شعروسرگرمی
به وبلاگ خودتون خوش آمدینادبیات شعروسرگرمی
به وبلاگ خودتون خوش آمدینهوای دل
ﻫــــﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﭼــــﻪ ﺳــــﻨﮕﯿﻨــــﻪ! ﻧﻤــــﯽ ﺑــــﺎﺭﻩ ﭼــــﺮﺍ ﺍﻣﺸـــــﺐ ؟☼ﭼــــﺮﺍ ﻣــــﯽ ﺳــــﻮﺯﻩ ﺟﺴــــﻢ ﻭﺟــــﻮﻥ ﺗــــﻮ ﺁﺗــــﯿــﺶ ﺑــــﺎﺯﯼِ ﺍﯾــــﻦ ﺗــــﺐ ؟☼ ﺷــــﺪﻩ ﻣــــﺮﻍ ﺩﻟــــﻢ ﺑــــﯽ ﺟــــﻮﻥ ﯾــــﻪ ﻋﻤــــﺮﻩ ﺑــــﺎﻝ ﻭ ﭘَــــﺮ ﺑــــﺴﺘــــﻪ ﺍﺱ☼ ﺑﺰﺭﮔــــﻪ ﺍﯾــــﻦ ﻗــــﻔــﺲ ﺣﺘـــﯽ ﺍﺯ ﺍﯾــــﻦ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺒــــﺎ ﺧﺴــــﺘﻪ ﺍﺱ☼ ﺑﺒﯿــــﻦ!ﮐِــــﺰ ﮐــــﺮﺩﻩ ﺍﯾــــﻦ ﮔــــﻮﺷــــﻪ ﺷــــﺪﻩ ﯾﮏ ﺣــــﻨﺠـﺮﻩ ﺧــــﺎﻣــــﻮﺵ☼ ﻭﻟــــﯽ ﺑــــﺎ ﺧﻨـــﺪﻩ ﯼ ﺳـــﺮﺩﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘــــﻪ ﺭﻭ ﻏﻤــــﺶ ﺳــــﺮﭘــــﻮﺵ☼ ﻧﻔــــﺲ ﺍﺯ ﺳﯿﻨــــﻪ ﺑــــﯿﺮﻭﻥ ﻧﯿﺴــــﺖ ﺗــــﺎ ﻭﻗﺘــــﯽ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﭼﺸﻤــــﺎﻡ☼ ﺗــــﺎ ﻭﻗﺘــــﯽ ﺣــﺲ ﺍﯾــــﻦ ﻋﺸﻘــــﻮ ﻧﻤــــﯽ ﺧــــﻮﻧﯽ ﺗــــﻮ ﺍﺯ ﻏــــﻢ ﻫــــﺎﻡ☼ ﺑﺒﯿــــﻦ!ﺑــــﺎ ﻏـﺼــــﻪ ﻫــــﻢ ﺩﺭﺩﻡ ﯾــــﻪ ﻋﻤــــﺮ ، ﻫــــﻢ ﺑﺴــــﺘــﺮﻡ ﺑــﻮﺩﻩ☼ ﻏــــﻤـﺖ ، ﻻﻻﯾــــﯽ ﺷــــﺐ ﻫــــﺎﻡ ﺗﻤــــﻮﻡ ﺭﻭﺣــﻮ ﻓــــﺮﺳــــﻮﺩﻩ☼ ﻧـﻤــــﯽ ﺷـﻪ ﺩﯾـﮕــــﻪ ﮐــــﺎﺭﯼ ﮐــــﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾــــﻦ ﺗــﻘــــﺪﯾــــﺮ ﮔــــﺮﯾــــﺰﯼ ﻧﯿﺴــــﺖ☼ ﺩﯾــــﮕﻪ ﺧــــﻮ ﮐــــﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﻏــــﻢ ، ﺩﻝ ﺩﯾﮕــــﻪ ﺟﻨــــﮓ ﻭ ﺳﺘﯿــــﺰﯼ ﻧﯿﺴــــﺖ
¤آمدم¤
ﺍﻣﺪﻡ ﺩﺭ ﭘﺮ ﺗﻮ ﻣﻬﺮﺕ ﺑﮕﻢ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ¤ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺩ ﺗﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ¤ ﺍﻣﺪﻡ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺖ ﺩﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﻬﺮ¤ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﻏﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ¤ ﺍﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﺑﺮ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻋﺸﻖ¤ ﺍﺑﺮ ﻏﻢ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﻭ ﮐﺮﺩ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ¤ ﺍﻣﺪﻡ ﺑﺎ ﺷﻤﻊ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻢ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺍﯼ¤ ﺧﺸﻢ ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ¤ ﺍﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﭽﻮ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻧﯿﺸﻪ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ¤ ﺻﺒﺮ ﺗﯿﺸﻪ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺯﺩﻡ ،ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺯﯾﻦ ﺭﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ¤ ﺍﻣﺪﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﮐﻠﺒﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﻭ¤ ﺧﻮﺩ ﻏﻠﻂ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢ ،ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ
¤اس ام اس عاشقانه سری دهم¤
ﯾﺎﺭﺍﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﺗﻮ ﻗﻄﻊ ﻧﮑﻦ ، ﻣﻦ ﺯﯾﺮ ﺧﻂ ﻓﻘﺮ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﺎﺗﻢ!
ﻣﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ/ﻭ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﻨﻢ ﯾﻠﺪﺍﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ/ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺮﺣﻢ ﺯﺧﻢ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﻢ ﺍﯼ ﻧﮕﺎﺭﻡ/ﻓﺪﺍﯼ ﺗﺎﺭ ﻣﻮﯾﺖ جونمو ﻫﺮﭼﻪ که ﺩﺍﺭﻡ
ﺧﻮﺷﺎ ﺍﺱ ﺍﻡ ﺍﺳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ/ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺭﺩﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻭﺭ ﮐﻔﺶ ﻭ ﺟﻮﺭﺍﺑﺖ، ﺑﻔﺮﻣﺎ/ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ!
ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ، ﺍﺯﯾﻦ ﭘﺲ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺳﺮﺍﻏﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻣﺖ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪﯼﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﯼ
ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﻋﺰﯾﺰﻡ ، ﺩﻟﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯿﺸﻪ/ ﻫﺮﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ، ﺗﻮ ﻗﻠﺒﻤﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﺷﺮﯾﮑﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ، ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﻡ/ﻣﻨﻢ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻟﺒﺨﻨﺪﻡ؛ﻣﻨﻢ ﺩﺳﺘﺎﺗﻮ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ/ﺍﺯ ﺍﯾﻦ فاصله ﻃﻮﻻﻧﯽ ، ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﻟﮕﯿﺮﻡ/ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺩﺭﮔﯿﺮﻡ ﻣﻨﻢ ﺑﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ. . .
ﻏﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﻟﺖ ﻏﺮﻕ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺒﯿﻨﯽ ﺭﻭﺯ ﺑﺪ ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺷﻤﻨﺖ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯾﺴﺖ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ یک ﺳﺒﺪ ﺍﺯ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ/ﯾﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯ ﺷﻤﻊ ﻋﺸﻖ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ. . .
ﮔﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ ﮐﻨﯽ/ﻣﻦ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺧﻮﺷﻢ/ﺩﺍﺭﻭﯼ ﺩﺭﺩﻡ ﮔﺮ ﺗﻮﯾﯽ/ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺧﻮﺷﻢ
ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﻣﯿﺸﻢ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﮐﺎﺷﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻦ!
ﯾﻪ ﺳﻼﻡ ﻋﺎﺷﻘﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﻪ ﺑﻐﺾ ﺑﯽ ﺑﻬﻮﻧﻪ/ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﺗﺎﺑﺪﻭنی؛ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺗﻮ ﺩﻝ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ!
ﺟﺰ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟/ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺻﻔﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟/ ﺑﯽ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﻋﺰﯾﺰﻡ/ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﺮﻩﯼﺗﻮ ﺑﯿﺴﺖ ﻋﺰﯾﺰﻡ. . .
ﻣﯿﮕﻦ ﺟﺎﯼ ﮔﻨﺞ ﺩﺭ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ… ﭼﻪ ﮔﻨﺠﯽ ﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﭼﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺯ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﺘﺮ…
ﻫﺮﮐﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﻏﺮﺑﺖ ﻧﺸﯿﻨﻢ… ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﭘﺎﯾﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺧﺎﮎ ﻧﺮﻡ ﺁﻥ ﺯﻣﯿﻨﻢ
ﻣﺮﺩﻥ ﻭ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ/ﺩﻝ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﺮ ﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ/ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﻃﺎﻗﺖ ﺩﻟﻬﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ. . .
¤آمدی¤
ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺬﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﮐﺎﺷﺘﯽ¤
ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﺮﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﯽ
¤
ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺎﮏﯾﻧﮕﺎﻩ، ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ
ﺷﺪﯼ
¤
ﺳﺎﯾﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﮏ ﺧﺮﺍﺏ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ¤
ﺁﻣﺪﯼ ﻣﻮﺝ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺻﺨﺮﻩ ﻗﻠﺒﻢ
ﺷﮑﺴﺖ
¤
ﺍﯼ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ
¤
ﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ، ﻣﻬﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺯﺩﯼ
¤
ﺑﻠﻌﺠﺐ ﻋﺸﻖ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﺳﺎﺧﺘﯽ¤
ﺍﺯ ﺣﯿﺎ ﻭ ﺷﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺠﻮﺭ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
¤
ﮔﺮﭼﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﻭ ﺗﻼﻃﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺳﺎﺧﺘﯽ
¤به بوی تو¤
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻢ ﻧﮕﺎﻩ¤ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺬﺭِ ﺁﻩ¤ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻮﯾﯽ ﺑﺸﻨﻮﻡ¤ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﻤﻖِ ﺧﻮﺩ ﺩﻡ، ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﻓﺮﻕِ ﻣﺎﻩ¤ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻡِ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ¤ ﮐُﺸﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩِ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ¤ ﺭﻭﯼ ﺷﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺩﻭﺭﯼ، ﺷﺪﻡ ﻫﻤﺮﻧﮓِ ﺩﺭﺩ¤ ﮐﻨﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪﯼﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ¤ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻫﻢ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ¤ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﻗﻌﺮِ ﻇﻠﻤﺖ، ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻣﻦ ﺯِ ﺭﺍﻩ¤ ﺑﻮﯼ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﻢ¤ ﮐﻨﻮﻥ ﺗﺎ ﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻧﯿﮏ ﺧﻮﺍﻩ »ﺑﻬﻨﺎﺯ ﻣﻮﺳﻮﯾﺎﻥ«
¤زاده ی تک عشق¤
ﻧﻘﺎﺵ ﺍﺯﻝ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﺪ¤ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻗﻠﻢ، ﺗﺎ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﭼﯿﻨﺪ¤ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺳﺎﺧﺖ¤ ﻋﺎﺟﺰ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ، ﺩﺭ ﺩﺭﮎ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺭﺩ¤ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﮎ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ¤ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﺖ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺯﺩ¤ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﺎﺵ¤ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﺡ ﺗﻮ ﺑﺮﯾﺰﺩ¤ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺗﻦ ﺗﻮ ﺩﺍﺩ ﺑﺴﯽ ﺁﺏ¤ ﮐﺰ ﺭﺷﮏ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺟﻦ ﻭ ﭘﺮﯼ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﺮﯾﺰﺩ¤ ﺍﯼ ﺯﺍﺩﻩﯼﺗﮏ ﻋﺸﻖ، ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ¤ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﺯ ﺗﺐ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﯿﺰﺩ! »ﺑﻬﻨﺎﺯ ﻣﻮﺳﻮﯾﺎﻥ«