¤اگردل دلیل است:اردلان سرفراز¤

ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺍﮔﺮ ﺯﺭﺩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺴﭙﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﭼﻮ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺧﺎﻟﯽ ، ﻟﺐ ﭘﻨﺠﺮﻩ¤ ﭘﺮ ﺍﺯ خاطرﺍﺕ ﺗﺮﮎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﻍ ﺩﻝ ﺑﻮﺩ ، ﻣﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﺑﻮﺩ ، ﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ، ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﻍ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖ ، ﻣﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻨﻪ ﯼ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ، ﮔﺮﺩﻧﯿﻢ!¤ ﺍﮔﺮ ﺧﻨﺠﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﮔﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ!¤ ﮔﻮﺍﻫﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ، ﺍﯾﻨﮏ ﮔﻮﺍﻩ:¤ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﻤﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ!¤ ﺩﻟﯽ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ¤ ﺍﺯﺍﯾﻦﺩﺳﺖﻋﻤﺮﯼﺑﻪﺳﺮﺑﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ

¤گل ناز پرپر من¤

ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﻦ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﻣﻦ¤¤ﺟﺎﯼ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻦ¤¤ﺍﯼ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﺗﻠﺦ ﺍﺷﮑﺎﺕ ﻗﺼﻪ ﯼ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ¤¤ﻋﯿﻨﻬﻮ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮ ﺍﯼ ﻫﻤﺪﺭﺩ¤¤ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ¤¤ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺣﺮﻑ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ¤¤ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺩﻭ ﻧﯿﻤﻪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺷﺪﻥ¤¤ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﯾﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﯼ¤¤ ﺗﭙﺶ ﯾﻪ ﻗﻠﺐ ﻭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩ ﻭ ﺗﻦ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮﻡ ﺍﯼ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ¤¤ﻣﯿﻮﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺳﻔﯿﺪ ﻫﺮ ﺑﺮﮒ¤¤ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﺧﻂ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﯾﺎ ﺗﻮ ﯾﺎ ﻣﺮﮒ¤¤ ﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﺮﺩﯼ¤¤ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺟﻮﻥ ﺳﭙﺮﺩﯼ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮﻡ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮﻡ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ

¤نیرنگ:اردلان سرفراز¤

ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﻧﮑﻪ ﺑﺪﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ، ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﻣﻨﻮﺁﺗﯿﺶﺯﺩﻭﺧﻮﺩﺳﻮﺧﺖﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﻭﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﯼ ﻋﺸﻖ¤ ﺩﻝ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﻭﺧﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﺍﻭﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻌﺒﺪﻩ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻧﯿﺮﻧﮓ¤ ﻟﺐ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻨﻮ ﺩﻭﺧﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﻧﮑﻪ ﺑﺪﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﻣﻨﻮﺁﺗﯿﺶﺯﺩﻩﻭﺧﻮﺩﺳﻮﺧﺖﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﺁﺧﺮﺍﯾﻦﻗﺼﻪﯼﻣﺎﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎ¤ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺑﻮﺩ ﺭﯾﺎ ﺑﻮﺩ¤ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ¤ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻠﺨﯽ ﮐﺸﻮﻧﺪﯼ¤ ﮐﻪ ﻧﺪﻭﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺭﺳﻮﻧﺪﯼ¤ ﻣﻦﺑﻪﺧﻮﺍﺏﺗﻮ،ﺗﻮﺟﺎﺩﻭﺷﺪﻩﯼ ﺧﻮﺍﺏ¤ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪﯼ¤ ﺍﻭﻥﮐﻪﺩﻝﺑﻪﻗﺼﻪﻫﺎﺑﺎﺧﺖﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ، ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ خونموﻧﻮ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ¤ ﺁﺧﺮﺍﯾﻦﻗﺼﻪﯼﻣﺎ،ﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎ ¤ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺑﻮﺩ ، ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻮﺩ¤ ﺩﺷﻤﻦﻣﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﻮﺩازمابود

¤آیینه:اردلان سرفراز¤

ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ¤ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺣﻘﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻭﺝ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﻢ¤ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻢ¤ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻨﻪ ﺱ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ¤ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﺎﮎ ، ﺧﺎﮎ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ¤ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺣﻘﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻭﺝ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﻢ¤ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭ ﻣﻨﻪ¤ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺍﺭﺯﻧﻪ¤ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮ ﺑﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻣﺰ ﻭ ﺭﺍﺯ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺭﺍﻩ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﺎﮎ ، ﺧﺎﮎ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ¤ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻋﮑﺲ ﺑﺰﺭﮒ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮﻧﻮ ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ¤ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺎ ﭼﯽ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﺷﺪﯾﻢ¤ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻗﻪ ﺧﻢ ﺷﺪﯾﻢ¤ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﺎﮎ ، ﺧﺎﮎ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ¤ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ¤ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺣﻘﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻭﺝ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﻢ¤ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻢ¤ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻨﻪ ﺱ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ

¤آهای مردم دنیا:اردلان سرفراز¤

ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ؛ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ؛ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺁﺩﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻋﺸﻘﻮ ﺷﮑﺴﺘﯿﻦ¤ ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺑﺴﺘﯿﻦ¤ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﻝ ﻗﯿﻤﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻦ¤ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻋﺸﻘﻮ ﻧﮕﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ¤ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ، ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﻩ¤ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺯﺧﻤﯽ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻩ¤ ﮔﻼﯾﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺍﮔﻪ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺍﮔﻪ ﺁﺩﻡ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﻧﭙﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ¤ جوﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺁﺩﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ

¤آشفته بازار¤

ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﻢﻣﯽﺳﻮﺯﺩﺍﺯﺑﺎﻏﯽﮐﻪﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ¤ ﻧﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﻧﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﻧﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﯾﺎﺭﯼ¤ ﻣﺮﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯼ¤ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻧﺒﺴﺘﯿﻢ¤ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺗﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ¤ ﻋﺠﺐ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯾﺴﺖ¤ ﺩﻧﯿﺎ ﻋﺠﺐ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﻋﺠﺐ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺗﯿﻐﺴﺘﺎﻥ ﺩﻭﯾﺪﯾﻢ¤ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ¤ ﺳﺒﮏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺳﺎﺣﻞ ﻫﺎ ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺧﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﻣﻮﺝ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻋﺠﺐ ﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻋﺠﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﺳﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻋﺠﺐ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻋﺠﺐ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﻋﺠﺐ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ