کاش میدانست!

ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖیکیﺩﺭﺍﯾﻦﺩﻧﯿﺎ،ﺍﻭﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩیکﺩﻧﯿﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﺷﺐﻭﺭﻭﺯﺑﻪﺍﻭ ﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢﻭﺁﺭﺯﻭﻣﯿﮑﻨﻢﺗﺼﻮﯾﺮ ﭼﻬﺮﻩﯼﻣﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪﯼﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ! ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﻫﺴﺘﻢ! ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪﮐﻪﯽﮑﯾﺍﻭﺭﺍﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻭﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖﻣﯿﺪﺍﺭﺩ،ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪﮐﻪﯽﮑﯾﺍﯾﻨﺠﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯾﯽﮐﻪﺑﻪ ﺍﻭﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢ،ﯾﺎﺩﺵﺁﺭﺍﻣﺶﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ! ﺍﻭﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﯼﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺍﺳﺖ ، ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭﺗﯿﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺳﺖ! ﮐﺎﺵﺩﺭﻣﯿﺎﻥﻫﻤﻪ ،ﮏﯾﻟﺤﻈﻪﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻦﻧﮕﺎﻩﻣﯿﮑﺮﺩ،ﺗﺎﺑﺎﻧﮕﺎﻫﺶﻧﻔﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ ، ﮐﺎﺵﻟﺤﻈﻪﺍﯼﺑﻪﺣﺮﻑﺩﻟﻢﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﺗﺎﺑﺎﺣﺮﻓﻢﻗﻠﺐﭘﺎﮐﺶﺭﺍﺍﺯﺍﻭ ﺑﮕﯿﺮﻡ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﻧﮕﺎﻫﻢﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﺳﺖ ، ﺗﺎﺣﺘﯽﻟﺤﻈﻪﺍﯼﺍﺯﺩﻭﺭﻫﻢﺍﻭﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ، ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﻡ ، ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢﺗﺎﺍﺑﺪﺗﻨﻬﺎﺑﺎﻧﮕﺎﻩﺑﻪﺍﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻤﯿﺮﻡ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﺑﺎﮏﯾﻟﺤﻈﻪﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻫﺪ! ﻧﮕﺎﻫﻢﮐﻦﮐﻪﺳﻮﯼﭼﺸﻤﺎﻧﻢﺑﻪﻧﻮﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻮﺭﭼﺸﻤﺎﻧﺖ،ﺭﻭﺷﻦﺑﺨﺶﻗﻠﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ!