اشک زهره

ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﻩ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻓﺖ♠ ﭼﺸﻤﻢﻭﭼﺮﺍﻍﻋﺎﻟﻢﻫﺴﺘﯽﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺖ♠ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﺮﺩ ﻭ ﮐﺎﺥ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﯾﺨﺖ♠ ﻧﻮﺭﺍﺯﺣﯿﺎﺕﮔﻢﺷﺪﻭﺷﻮﺭﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﺭﻓﺖ ♠ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺗﺎﺝ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ♠ ﺩﺭﺗﻨﺪﺑﺎﺩﺣﺎﺩﺛﻪﻫﻤﭽﻮﻥﺣﺒﺎﺏ ﺭﻓﺖ ♠ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﯼ ﻧﺎﺯﭘﺮﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻮﺩ♠ ﺩﺭﻣﻮﺝﺧﯿﺰﻋﻠﻢﺑﻪﺍﻋﻤﺎﻕﺁﺏ ﺭﻓﺖ ♠ ﺍﯾﻦﻣﻪﮐﻪﭼﻮﻥﻣﻨﯿﮋﻩﻟﺐﭼﺎﻩ ﻣﯿﻨﺸﺴﺖ♠ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺭﻓﺖ♠ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻋﻤﺮ ﺩﻫﺮ ﺳﺮﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ♠ ﭼﻮﻥﺁﻓﺘﺎﺏﺁﻣﺪﻭﭼﻮﻥﻣﺎﻫﺘﺎﺏ ﺭﻓﺖ♠ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯿﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ♠ ﺩﺭﺍﺷﮏﮔﺮﻡﺯﻫﺮﻩﺑﺒﯿﻦﯾﺎﺩﻣﺎﻩ ﮐﻦ (فریدون مشیری)

آهنگ پیشوازحمیدعسگری

کدآهنگ پیشواز آلبوم کما3حمیدعسگری برای دیدن به ادامه مطلب بروید نظرفراموش نشه

من سیاهم توسفید

ﺍﻳﻦﺷﻌﺮﮐﺎﻧﺪﻳﺪﺍﻱﺷﻌﺮﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺳﺎﻝ 2005ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂﻳﮏﺑﭽﻪﺁﻓﺮﻳﻘﺎﻳﻲﻧﻮﺷﺘﻪﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻱ ﺩﺍﺭﻩ.ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮﻭﯾﺪ ﻟﻄﻔﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﺯ ﺩﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰ

اشک خدا

ﺻﺪﻑ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﻋﻤﺮﯼ ﮔﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﺳﺖ☼ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻃﻔﻞ ﺑﺎ ﺩﺍﯾﻪ ﭼﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩﺳﺖ☼ ﻫﻤﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ☼ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ☼ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﻬﺎ ☼ پیچک ﺧﺸﮏ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ☼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﯾﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ☼ ﺑﻮﯼ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﻧﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪﺳﺖ ☼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ☼ ﺣﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﯾﻪ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﺳﺖ ☼ ﻣﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻠﺨﯽ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ☼ ﻣﻦ ﻭ‌ﺁﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻬﺎ ☼ ﻣﻦ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺷﮏ ﺁﻟﻮﺩ ☼ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﻬﺎ ☼ ﯾﺎﺩ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ☼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﯼ ☼ ﺷﺒﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ☼ ﮐﻪ ﺗﻮیک ﺳﯿﻨﻪ ﺻﻔﺎ ﺑﻮﺩﯼ ☼ ﺭﻋﺪ ﻏﺮﯾﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﯾﺪﯼ ☼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻦ ﺁﻭﺭﺩﯼ ☼ ﮐﺎﻡ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺧﻨﺪﺍﻥ ☼ ﺑﻪیکی ﺑﻮﺳﻪ ﺭﻭﺍ ﮐﺮﺩﯼ☼ ﺑﺎﺩ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ☼ ﺷﻤﻊ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻨﺸﺴﺖ☼ ﺭﻋﺪ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺎ ﮔﻢ ﺷﺪ ☼ ﺑﺮﻕ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺷﺐ ﺑﺸﮑﺴﺖ☼ ﻧﻔﺲ ﺗﺸﻨﻪ ﺗﺒﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ☼ ﺧﻮﺩ ﻃﺒﻌﻢ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ☼ ﻋﻄﺮ ﺷﻌﺮﻡ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ☼ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻢ☼ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﻮﺩﻡ ☼ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺮﺩﻡ ☼ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩﻡ☼ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻢ ☼ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻗﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺑﻮﺩ ☼ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ ☼ ﻫﺮﮐﺠﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮﺩ ☼ ﺍﺯ ﻟﺐ ﮔﺮﻡ ﺗﻮ ﻣﯽ ﭼﯿﺪﻡ ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮﮒ ﺗﻤﻨﺎ ﺭﺍ ☼ ﺩﺭ ﺷﺐ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡﺳﺤﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ☼ ﺳﺤﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻮ ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮﮒ ﺗﻤﻨﺎ ﮐﻮ ☼ ﺍﺷﮏ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻮ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﻗﻮﻝ ﻭ ﻏﺰﻝ ﻫﺎ ﮐﻮ ☼ ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺸﺐ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻮﺍ ﺳﯿﻞ ﺑﻼ ﺭﯾﺰﺩ ☼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻏﻢ ﺁﻭﯾﺰﻡ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﯾﺰﺩ☼ ﻣﻦ ﻭ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺁﺗﺶ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﻮﺯ☼ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ☼ ﺑﺰﻡ ﺩﻝ ﺑﺎﻗﯽ ﻭ ﻏﻢ ﺳﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ(فریدون مشیری)

میدانم

ﻣﯽﺩﺍﻧﻢﺭﻭﺯﯼﺑﺎﺗﻦﺧﺴﺘﻪﻭﺧﯿﺲ، ﺳﻮﺍﺭﺑﺮﻗﻄﺮﺍﺕﺩﺭﺷﺖﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺮ ﻧﺎﻭﺍﺩﻧﻬﺎﯼ ﭼﺸﻤﻢﻓﺮﻭﺩﻣﯽﺁﯾﯽ؛ ﺩﺭﻣﯿﺎﻥﺍﻧﺒﻮﻩ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ؛ﻣﯿﺰﺑﺎﻥﺧﻮﺍﻫﻢﺑﻮﺩﻭﺩﺭﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍﺑﺮﺍﯼﻫﻤﯿﺸﻪﻣﯽﺑﻨﺪﻡﺗﺎﺩﯾﮕﺮ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻧﮑﻨﻢ

کاش میدانست!

ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖیکیﺩﺭﺍﯾﻦﺩﻧﯿﺎ،ﺍﻭﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩیکﺩﻧﯿﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﺷﺐﻭﺭﻭﺯﺑﻪﺍﻭ ﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢﻭﺁﺭﺯﻭﻣﯿﮑﻨﻢﺗﺼﻮﯾﺮ ﭼﻬﺮﻩﯼﻣﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪﯼﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ! ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﻫﺴﺘﻢ! ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪﮐﻪﯽﮑﯾﺍﻭﺭﺍﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻭﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖﻣﯿﺪﺍﺭﺩ،ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪﮐﻪﯽﮑﯾﺍﯾﻨﺠﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯾﯽﮐﻪﺑﻪ ﺍﻭﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢ،ﯾﺎﺩﺵﺁﺭﺍﻣﺶﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ! ﺍﻭﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﯼﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺍﺳﺖ ، ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭﺗﯿﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺳﺖ! ﮐﺎﺵﺩﺭﻣﯿﺎﻥﻫﻤﻪ ،ﮏﯾﻟﺤﻈﻪﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻦﻧﮕﺎﻩﻣﯿﮑﺮﺩ،ﺗﺎﺑﺎﻧﮕﺎﻫﺶﻧﻔﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ ، ﮐﺎﺵﻟﺤﻈﻪﺍﯼﺑﻪﺣﺮﻑﺩﻟﻢﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﺗﺎﺑﺎﺣﺮﻓﻢﻗﻠﺐﭘﺎﮐﺶﺭﺍﺍﺯﺍﻭ ﺑﮕﯿﺮﻡ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﻧﮕﺎﻫﻢﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﺳﺖ ، ﺗﺎﺣﺘﯽﻟﺤﻈﻪﺍﯼﺍﺯﺩﻭﺭﻫﻢﺍﻭﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ، ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﻡ ، ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢﺗﺎﺍﺑﺪﺗﻨﻬﺎﺑﺎﻧﮕﺎﻩﺑﻪﺍﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻤﯿﺮﻡ! ﮐﺎﺵﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪﺑﺎﮏﯾﻟﺤﻈﻪﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻫﺪ! ﻧﮕﺎﻫﻢﮐﻦﮐﻪﺳﻮﯼﭼﺸﻤﺎﻧﻢﺑﻪﻧﻮﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﻮﺭﭼﺸﻤﺎﻧﺖ،ﺭﻭﺷﻦﺑﺨﺶﻗﻠﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ!