خواب

ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻏﻨﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻡ؛ ﺯﯾﺮ ﻧﻮﺭ ﺗﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭ ﮔﯿﺴﻮﺍﻥ ﺧﯿﺲ ﻣﻦ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺵ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﯼ ﺑﻮﻣﯽ ﺗﻨﺶ ﺩﺭ ﺗﻨﻢ ﻭﺯﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺧﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻍ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﮏﯾﺧﻂ ﺳﭙﯿﺪ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﺶ... ﻣﺜﻞ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻣﺰﺭﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺯﻭﺭﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺝ ﺭﺍ ﯾﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭﺝ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﺶ... ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺎﺵ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺻﻔﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺻﻔﺎ... ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﮔﯿﺴﻮﺍﻥ ﻣﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻣﮑﺪ ﻟﺒﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺗﺸﻨﻪﯼﺗﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﻟﻄﯿﻒ ﺑﺎﺭﺷﯽ ﯾﺎ ﻣﻪ ﻧﻮﺍﺯﺷﯽ ﮐﺎﺵ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ... ﮐﺎﺵ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ... ﺗﺎ ﺩﮔﺮ ﺗﻨﯽ ﺩﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺗﻮ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺗﻦ ﺗﻮ ﺧﻮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺩﮔﺮ ﺯﻧﯽ ﺩﺭ ﻧﺸﯿﺐ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﻏﻨﻮﺩ ﺳﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﻏﻨﻮﺩ ﻧﻐﻤﻪﯼﺩﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺝ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ... ﺑﺎﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ... ﺭﻭﯼ ﺧﻂ ﺳﺮﺑﯽ ﺍﻓﻖ ﮏﯾﺷﯿﺎﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪ؟ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﻟﺐ؟ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺐ؟ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ... ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻫﺎ... ﻣﺜﻞ ﻓﺼﻞ ﻫﺎ... ﻣﺜﻞ ﺁﺷﯿﺎﻧﻪ ﻫﺎ... ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻑ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ... ﺍﻭ ﻫﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﻏﺒﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﻋﮑﺲ ﮐﻬﻨﻪ ﺍﯼ ﺗﺎﺭ ﺗﺎﺭ ﺗﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎﻝ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺳﻮﺯﻫﺎ ﮔﺮﯾﺨﺖ! ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﯿﺮﻩﯼﺯﻣﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪ؟ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪ؟ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺳﺖ؟... ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻏﻨﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺯﯾﺮ ﻧﻮﺭ ﺗﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ...