ﺍﻭﻥﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﺣﻠﻪ ﻭﺳﺎﯾﻞﻣﻮﺭﺩﻧﯿﺎﺯﺵﻣﺜﻞﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪﻭ ﻏﯿﺮﻩﺭﻭﺩﺍﺧﻞﮐﻮﻟﻪﭘﺸﺘﯿﺶﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺭﺍﺣﻠﻪﺑﻌﺪﺍﺯﺍﯾﻨﮑﻪﻧﮕﺎﻩﺳﯿﺮﯼﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ، ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺯﺩ. ﺩﻟﺸﻮﺭﻩﺍﯼﻋﺠﯿﺐ ﺑﺮﺩﻝﺭﺍﺣﻠﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﭘﺎﻫﺎﯾﺶﻣﯿﻠﺮﺯﯾﺪﻭﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﺩﺍﺷﺖ،ﺑﺮﺍﯼﯾﮏﻟﺤﻈﻪﺍﺯﻓﺮﺍﺭ ﭘﺸﯿﻤﻮﻥﺷﺪ،ﺍﻣﺎﻭﻗﺘﯽﯾﺎﺩﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦﺑﺎﺭﺑﺪﻭﮐﺘﮑﻬﺎﯼﺳﺨﺖﭘﺪﺭﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ،ﺩﺳﺖﺍﺯ ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻭ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﻪﺍﯼﺳﺘﺒﺮﺑﻪﺳﻤﺖﺗﻨﻬﺎﻋﺸﻘﺶ ﺑﺎﺭﺑﺪﺭﻓﺖ.ﺭﺍﺣﻠﻪﺑﻪﺑﺎﺭﺑﺪﮐﻪﮐﻨﺎﺭ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥﻣﻨﺘﻈﺮﺵﺑﻮﺩﺭﺳﯿﺪﻭﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ. ﺭﺍﺣﻠﻪ:ﻋﺰﯾﺰﻡﺯﯾﺎﺩﮐﻪﻣﻨﺘﻈﺮﻡ ﻧﺸﺪﯼ ؟ ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﻫﯿﭽﯽﺑﺮﺍﯼﻣﻦﻗﺸﻨﮓﺗﺮﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺑﺮﺍﯼﺗﻮﻧﯿﺴﺖ...ﻋﺰﯾﺰﻡﺩﯾﮕﻪ ﻓﮑﺮﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ ، ﭘﺸﯿﻤﻮﻥ ﻧﻤﯿﺸﯽ ؟ ﺭﺍﺣﻠﻪﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻫﺸﻮ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺑﺪ ﺩﺯﺩﯾﺪﻭ ﺑﻪﺯﻣﯿﻦﭼﺸﻢﺩﻭﺧﺖﻭﮔﻔﺖ:ﻧﻪ، ﻣﻦﺗﺎﻭﻗﺘﯽﮐﻨﺎﺭﺗﻮﻫﺴﺘﻢﭘﺸﯿﻤﻮﻥ ﻧﻤﯿﺸﻢ.ﺑﺎﺭﺑﺪﻗﻮﻝﻣﯿﺪﯼﻧﺬﺍﺭﯼﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﭘﺸﯿﻤﻮﻥ ﺑﺸﻢ. ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﻗﻮﻝﻣﯿﺪﻡ…(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))
ادامه مطلب ...