¤داستان طفلکی های ناجنس¤

سلانه سلانه به ایستگاه اتوبوس نزدیک می شوم روی نیمکت 3 خانم مسن نشسته اند,کنارشان می نشینم.نگاهم به ساختمان کلانتری می افتد, پارچه بزرگی خودنمایی می کندکه روی آن نوشته شده است اعدام 4 تن از متجاوزین به عنف و سرقت های مسلحانه. غرق افکار خودم می شوم اما هر لحظه توجهم به 3 خانمی که کنارم نشسته اند جلب می شود.یکی از آن ها می گفت: _ بیچاره ها نباید اعدامشون می کردن,باید یه مدت زندونیشون میکردن یه درس درست و حسابی بهشون میدادن اما اعدامشون نمی کردن.شاید اینطوری به راه راست هدایت بشن. دیگری گفت: _ ای بابا......اگه قرار بود سر عقل بیان که تا حالا اومده بودن کار به اینجاها نمی کشید. خانم سومی که تا حالا ساکت بود گفت: _ به نظر منم نباید اعدام می شدن.....شاید بچه کوچیک داشته باشن,شاید پدر و مادر پیر داشته باشن. ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

¤داستان عاشقانه واقعی غوغا و فرزام¤

اسمم را به خاطر ندارم اما میگویند نامم غوغاست ... به آینه که مینگرم عمری بیش از حرف مردم از من گذشته است ... 20 بهار نه 20 خزان را به نظاره نشسته ام .... هنوز یک سالمم نشده بود که سنگینیه یه اسم جدید رو ، رو شونه هام تحمل کردم ، بچه ی طلاق ... پدرو مادری که عاشق هم بودن حالا از هم جدا شده بودن ... از حق نمیگذرم من موندم و مادری که فرشته بود و پدربزرگ و مادر بزرگی که نظیرشونو هیچ جا ندیدم اما ... با لمس جای خالی پدر ، با حسرت دستایی که هیچ وقت رو سرم کشیده نشد ، با بغضی که وقتی نگاه پدری رو به دخترش میدیدم امونم و میبرید ... سال ها میگذشت و تو آینه میدیدم که غوغا بزرگ میشه ... دوران طلایی ای رو پشت سر میذاشتم ، بچه ی درس خونی بودم تا پایان دوره راهنمایی شاگرد ممتاز بودم ، شاعر برتر استانی و ورزشکار رزمی بودم ، مقام های زیادی تو سطح استان و کشور داشتم ... اما جای یه چیز تو زندگیم خالی بود ، جای عشق ... من از مردا متنفر بودم ، از 14 سالگیم خواستگارای زیادی داشتم ، دختر زیبایی بودم هیچ کس نمیتونست جذابیتو گیرایی چشمامو نادیده بگیری ، به راحتی میتونستم با یک نگاه هر پسری رو اسیر خودم کنم ، اما از پسرا خوشم نمیومد بیشتر دوست داشتم ازشون انتقام بگیرم اما دل انتقامم نداشتم ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

¤دیـر آمـدی عـزیـز¤

شـــب دشــــنــه مـــــی کــشـــد ؛ خـــــورشــــیــد غــــــرق خـــــون ؛ دریـــا پـــر از جـــنــــون ؛ دیـــــر آمــــدی عـــــزیـــز♥♥ چــشـمـــــان مـنـتـظـــــر ؛ بـــا قـــــطــره هـــــای اشــــک ؛ دیــریــســــت خــفــتــــه اســــت ؛ دیـــر آمــــدی عــــزیــــز♥♥ قـلـبــــی بـــدون عــشــــق ؛ در دســـت پـیــــر یـــاًس ؛ پــژ مـــرده شـــد شـکـســــت ؛ دیـــر آمــــدی عــــزیـــز♥♥ ایـــن روزگـــار پــســـت ؛ کـــه یــک زمــــان و دم ؛ بـــر کــــام مـــا نــگــشـــت؛ راه تـــرا بــبــســـت ♥♥ مـــن پــشــــت ایـــن حــــصــار ؛ دیـــدم تـــرا از دور ؛ آرام زیـــر لــــب ؛ نـجــــوا کـنــــان گـفـتــــم ؛♥♥ دیـــر آمــــدی عــــزیـــز ؛ دیـــر آمــــدی عــــزیـــز♥♥

¤داستان بی بی قسمت دوم¤

گته‌ده که سر راه بود، که اگر هم نبود باید سری بهش می‌زدم. اول هیولای قلعه خرابه‌ای بر سر تپه‌ای. نه خبری از کسی بود و نه از سگی. چرخ را به درختی تکیه دادم و آبی به صورتم زدم و به طرف قلعه به راه افتادم. یک سوراخی در نزدیکی قلعه پیدا بود. با تمام زورم فشار دادم که سوراخ باز تر شود و خم شدم توی خزیدم تو. به کلفتی سنگ آسیابی بود و اصلاً خود سنگ آسیا. بعد وارد کوچه‌ی ده شدم. و خانه‌ها در دو سمت بر سر هم بالا رفته هر یک خرابه‌ای بر خرابه‌ای دیگر. سر اولین پیچ کوچه دری باز بود و پرده‌ای از جاجیم جلوش آویزان، ‌که ایستادم و هو انداختم: -آهااای صاحب خانه! صدای زنی در جوابم گفت: - چی کار داری؟ و پرده پس رفت. و زن آمد درگاه. میان‌سال و سرش بسته و یک پایش شل و داشت چیزی می بافت. - گته‌ده همین است؟ - یک وقتی بود، حالا بیغوله است. - پس تو این جا چه کار می‌کنی؟ - هر که نتوانست در برود ماند. - راست است که قنات که خشک شد مردم رفتند؟ (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

¤داستان بی بی قسمت اول¤

جو درو که تمام شد، یک روز بی بی همه‌ی مردهای کاری ده را به قلعه‌ی اربابی خواند. روز عاشورا بود و کسی به صحرا نرفته بود، و بی بی به یک کرشمه دو کار می‌کرد. هم خرج می‌داد و هم به آخرین خرده‌کاری‌های پیش از سر خرمن می‌رسید. اما بی‌بی این بار حال چندانی نداشت و دراز کشیده بود و حرفی نزد و تختش بر جای همیشگی ماند و مباشر می‌رفت و می‌آمد و مروج کشاورزی همه‌کاره بود. اول آخوند رفت منبر و یک دهن روضه خواند و گریه کردند و یک دور چای آوردند و چپق‌ها آتش شد. مروج کشاورزی برخاست و رفت پای منبر ایستاد و از سرآمدن دوران ارباب رعیتی گفت و از تصویبنامه‌ی دولتی گفت و از بی حالی دهاتی جماعت گفت و از این که چرا دندان‌هاشان را مسواک نمی‌کنند و با دست غذا می‌خورند و از این که باید بجنبند و به پای ممالک راقیه رسید و از این پزها… و بعد از این حرف زد که شرکت تعاون روستایی یعنی چه و چه جور کار می‌کنند و چرا هیأت مدیره می‌خواهد. و بعد از این که هر یک از اهالی نسبت به دارایی اش چه سهامی در شرکت خواهد داشت و از این قول ها ((((بقیه داستان در ادامه مطلب بخونید))))

¤وصیت مرد خسیس به همسرش¤

روزی مرد خسیسی که تمام عمرش را صرف مال اندوزی کرده بود و پول و داریی زیادی جمع کرده بود، قبل از مرگ به زنش گفت: من می خواهم تمامی اموالم را به آن دنیا ببرم .او از زنش قول گرفت که تمامی پول هایش را به همراهش در تابوت دفن کند.زن نیز قول داد که چنین کند.چند روز بعد مرد خسیس دار فانی را واداع کرد. زن نیز قول داد که چنین کند. وقتی ماموران کفن و دفن مراسم مخصوص را بجا آوردند و می خواستند تابوت مرد را ببندند و ان را در قبر بگذارند،ناگهان همسرش گفت: صبر کنید. من باید به وصیت شوهر مرحومم عمل کنم.بگذارید من این صندوق را هم در تابوتش بگذارم.دوستان آن مرحوم که از کار همسرش متعجب شده بودند به او گفتند آیا واقعا حماقت کردی و به وصیت آن مرحوم عمل کردی؟زن گفت: من نمی توانستم بر خلاف قولم عمل کنم. همسرم از من خواسته بود که تمامی دارایی اش را در تابوتش بگذارم و من نیز چنین کردم.البته من تمامی دارایی هایش را جمع کردم و وجه آن را در حساب بانکی خودم ذخیره کردم.در مقابل چکی به همان مبلغ در وجه شوهرم نوشتم و آن را در تابوتش گذاشتم، تا اگر توانست آن را وصول کرده و تمامی مبلغ آن را خرج کند !!!