ﺭﺍﺣﻠﻪﺧﻮﺷﺤﺎﻝﻭﻣﺴﺮﻭﺭﺍﺯﻟﯿﻼﻭ ﺍﻭﻥﯾﮑﯽﺩﺧﺘﺮﺩﯾﮕﻪﮐﻪﻧﺎﻣﺶﭘﺮﯾﺴﺎ ﺑﻮﺩﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽﮐﺮﺩﻭﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﺭﺑﺪﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ. ﺭﺍﺣﻠﻪ:ﺑﺎﺭﺑﺪ…ﺍﻭﻥﺑﺴﺘﻪﮐﻪﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﻪﭘﺮﯾﺴﺎﭼﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﮐﺪﻭﻡ ﺑﺴﺘﻪ ؟ ﺭﺍﺣﻠﻪ:ﻫﻤﻮﻥﮐﻪﺩﯾﺮﻭﺯﺍﻭﻝﻭﺭﻭﺩﺕ ﺑﻪﭘﺮﯾﺴﺎﺩﺍﺩﯼ! ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﺍﻫﺎ ، ﺍﻭﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻓﻘﻂ ﯾﮑﻢ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﯿﻼ ﻭ ﭘﺮﯾﺴﺎ ﺑﻮﺩ. ﺭﺍﺣﻠﻪﺑﺎﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ:ﯾﻌﻨﯽ..ﯾﻌﻨﯽﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﯿﻼ ﻭ ﭘﺮﯾﺴﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟ ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﺧﺐﺁﺭﻩ،ﺍﻭﻧﺎﺍﺯﻣﺸﺘﺮﯾﻬﺎﯼ ﺧﻮﺏﻣﻦﻫﺴﺘﻦ،ﯾﻌﻨﯽﻣﻦﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥﻧﻤﯿﮑﻨﻢﻓﻘﻂﭘﻮﻟﻮﺍﺯﺷﻮﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﻣﻮﺍﺩﻭ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯿﺪﻡ. ﺭﺍﺣﻠﻪ:ﻭﻟﯽﻣﯿﺪﻭﻧﯽﺍﯾﻦﮐﺎﺭﺧﻼﻓﻪ، ﻣﯿﺪﻭﻧﯽﺍﮔﻪﺩﺳﺖﭘﻠﯿﺴﺎﺑﯿﻔﺘﯽﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯼﭼﻨﺪﺳﺎﻝﺯﻧﺪﻭﻥ…ﺑﺎﺭﺑﺪﺍﮔﻪﺗﻮ ﺑﺮﯼﺯﻧﺪﻭﻥﻣﻦﭼﯽﮐﺎﺭﮐﻨﻢ، ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﺩﻕ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ. ﺑﺎﺭﺑﺪﺑﺎﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ:ﮐﯽﮔﻔﺘﻪﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﺯﻧﺪﻭﻥ،ﺗﻮﻫﻢﺑﻬﺘﺮﻩﺩﯾﮕﻪﺳﺎﮐﺖ ﺷﯽ. (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید)))))ﺭﺍﺣﻠﻪﺳﺎﮐﺖﺷﺪﻭﺗﺎﻣﻘﺼﺪﺩﯾﮕﻪ ﺣﺮﻓﯽﻧﺰﺩ.ﺑﺎﺭﺑﺪﻭﺭﺍﺣﻠﻪﺑﻪﯾﮑﯽﺍﺯ ﭘﺎﺳﺎﮊﻫﺎﯼ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺟﺮﺩﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ، ﺑﺎﺭﺑﺪ ﻭﺍﺭﺩﯾﮏﻣﺎﻧﺘﻮﻓﺮﻭﺷﯿﻪﺑﺰﺭﮒﺷﺪﻭ ﺭﺍﺣﻠﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ. ﺑﺎﺭﺑﺪﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ:ﺧﺐﻋﺰﯾﺰﻡﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻌﺬﺭﺕﺧﻮﺍﻫﯽﺑﺮﺍﯼﮐﺎﺭﺩﯾﺮﻭﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥﮐﺎﺩﻭﺑﺮﺍﺕﯾﮏ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼﺧﻮﺷﮕﻞﺑﺨﺮﻡ،ﺣﺎﻻﺧﻮﺩﺕ ﯾﮑﯽ ﺭﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻦ. ﺭﺍﺣﻠﻪ:ﻭﺍﯼﺑﺎﺭﺑﺪ ، ﭼﻘﺪﺭﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ، ﻭﻟﯽﺍﯾﻦﻣﺎﻧﺘﻮﻫﺎﺧﯿﻠﯽﮔﺮﻭﻧﻪ،ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﯾﻢﯾﻪﺟﺎﯼﺩﯾﮕﻪﮐﻪﻣﺎﻧﺘﻮﻫﺎﺵ ﺍﺭﺯﻭﻧﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ. ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﻗﯿﻤﺘﺶ ﺍﺷﮑﻠﯽﻧﺪﺍﺭﻩ ،ﻓﺪﺍﯼ ﯾﻪ ﺗﺎﺭﻣﻮﯼﺗﻮ.ﻋﺰﯾﺰﻡﺗﻮﻓﻘﻂﻣﺎﻧﺘﻮﺭﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻦ. ﺭﺍﺣﻠﻪﺑﺎﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽﺑﻪﺳﻤﺖ ﻣﺎﻧﺘﻮﻫﺎﯾﯽﮐﻪﺭﻧﮓﺭﻭﺷﻦﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻓﺖﻭﯾﮑﯽﺭﻭﺍﻧﺘﺨﺎﺏﮐﺮﺩﻭﺑﻪﺑﺎﺭﺑﺪ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩ. ﺭﺍﺣﻠﻪ:ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺍﯾﻦ ﻗﺸﻨﮕﻪ. ﺑﺎﺭﺑﺪ:ﺁﺭﻩﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ،ﻓﮑﺮﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﺖﺑﯿﺸﺘﺮﻗﺸﻨﮓﺑﺸﻪ.ﺑﻬﺘﺮﻩﺑﺮﯼﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕﭘﺮﻭ،ﺗﻨﺖﮐﻨﯽﺗﺎﺑﻌﺪﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﯿﻤﻮ ﺑﺪﻡ. ﺭﺍﺣﻠﻪﻣﺎﻧﺘﻮﺭﻭﺑﻪﺩﺳﺘﺶﮔﺮﻓﺖﻭﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕﭘﺮﻭﺭﻓﺖﻭﻇﺮﻑﻣﺪﺕﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺍﻭﻧﻮﭘﻮﺷﯿﺪ.ﺍﻣﺎﻭﻗﺘﯽﺑﯿﺮﻭﻥﺍﻣﺪ، ﺑﺎﺭﺑﺪﺭﻭﻧﺪﯾﺪ،ﺑﻪﺍﯾﻦﻃﺮﻑﻭﺍﻭﻥ ﻃﺮﻑﺭﻓﺖ،ﺍﻣﺎ ﻓﺎﯾﺪﻩﺍﯼﻧﮑﺮﺩ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﺭﺑﺪﺁﺏﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻭﺭﻓﺘﻪﺑﻮﺩﺗﻮﯼ ﺯﻣﯿﻦ.ﺭﺍﺣﻠﻪﻭﻗﺘﯽﭼﻨﺪﯾﻦﺑﺎﺭﺍﺯﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑﻣﺎﻧﺘﻮﻓﺮﻭﺷﯽﺑﻪﺁﻥﻃﺮﻓﺶ ﺭﻓﺖ،ﺧﺴﺘﻪﻭﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩﺑﻪﺳﻤﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﺸﻮﻧﯽ ﺑﺎﺭﺑﺪ ﺭﻭ ﺑﻬﺶﺩﺍﺩﻭﭘﺮﺳﯿﺪﺁﯾﺎﺍﻭﻧﻮﺩﯾﺪﻩﯾﺎﻧﻪ ؟ ﮐﻪﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩﮔﻔﺖ:ﻫﻤﻮﻥﻭﻗﺘﯽﮐﻪ ﺷﻤﺎﻭﺍﺭﺩﺍﺗﺎﻕﭘﺮﻭﺷﺪﯾﺪ،ﺍﻭﻥﺁﻗﺎﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﺯ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ. ﺭﺍﺣﻠﻪﯾﺦﮐﺮﺩ،ﺍﻧﮕﺎﺭﺳﻄﻠﯽﺁﺑﯽﯾﺦ ﺭﻭﯼﭘﯿﮑﺮﺵﺭﯾﺨﺘﻨﺪ،ﯾﻌﻨﯽﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎﺭﺑﺪﻣﻨﻮ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻪ، ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﻨﻮ ﺗﻨﻬﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻪ،ﻣﻤﮑﻨﻪﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﻩﻭ….ﻭﺳﻮﺍﻟﻬﺎﯼﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻐﺰ ﺭﺍﺣﻠﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺭﺍﺣﻠﻪﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﻪﺍﺗﺎﻕﭘﺮﻭﺭﻓﺖﻭ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼﺧﻮﺩﺵﺭﻭﭘﻮﺷﯿﺪﻭﺍﺯﻣﺎﻧﺘﻮ ﻓﺮﻭﺷﯽﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻣﺪ.ﮐﻤﯽﺍﺯﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑﺑﻪﺁﻥﻃﺮﻑﺭﻓﺖﺗﺎﺷﺎﯾﺪﺑﺎﺭﺑﺪ ﺭﻭﭘﯿﺪﺍﮐﻨﻪ،ﺍﻣﺎﻫﯿﭻﺍﺛﺮﯼﺍﺯﺑﺎﺭﺑﺪ ﻧﺒﻮﺩ. ﯾﮏﺩﻭﺳﻪﻭﺳﺎﻋﺘﻬﺎﯼﺩﯾﮕﺮﺩﺭﭘﯽ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﺁﻣﺪﻧﺪﻭﺭﻓﺘﻨﺪﻭﻭﻟﯽﺧﺒﺮﯼﺍﺯ ﺑﺎﺭﺑﺪﻧﺸﺪ…ﺣﺎﻻﺑﺮﺍﯼﺭﺍﺣﻠﻪﯾﻘﯿﻦ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﮐﻪﺑﺎﺭﺑﺪﺍﻭﻧﻮﺗﻨﻬﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻪﻭ ﺭﻓﺘﻪﺍﺳﺖ،ﺑﺮﺍﯾﺶ ﯾﻘﯿﻦﺷﺪﻩﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐﯾﮏﻣﺎﺭﺧﻮﺵﺧﻂﻭﺧﺎﻝﺑﻪ ﺍﺳﻢﺑﺎﺭﺑﺪﺭﻭﺧﻮﺭﺩﻩﺍﺳﺖ،ﻓﺮﯾﺐ ﮐﺴﯽﮐﻪﺍﺯﻧﺎﻡﻣﻘﺪﺱﻋﺸﻖﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥﺑﻪﺍﻫﺪﺍﻑﺷﻮﻡﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ،ﺗﻨﻔﺮﯼﺩﺭﺩﻝ ﺭﺍﺣﻠﻪﺟﻮﻭﻧﻪﺯﺩﻩﺑﻮﺩ،ﺗﻨﻔﺮﻧﺴﺒﺖﺑﻪ ﺑﺎﺭﺑﺪﮐﻪﭼﻪﺭﺍﺣﺖﺍﻭﻧﻮﺑﻪﺑﺎﺯﯼﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻭﺑﻌﺪﺍﺯﺳﻮﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩﻣﺜﻞﯾﮏ ﺁﺷﻐﺎﻝﺍﻭﻧﻮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﺭﺍﺣﻠﻪ ﭘﺸﯿﻤﻮﻥﺑﻮﺩ،ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﻪﭘﺸﯿﻤﻮﻥ،ﺍﯼ ﮐﺎﺵﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖﺑﻪﺧﻮﻧﻪﺑﺮﮔﺮﺩﻩ،ﺍﻣﺎ ﺣﯿﻒ…ﺣﯿﻒﮐﻪﺗﻤﺎﻡﭘﻠﻬﺎﺭﻭﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵﺧﺮﺍﺏﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ،ﺍﻓﺴﻮﺱﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺍﺣﻠﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﯽ ﻧﺒﻮﺩ. ﺻﺪﺍﯼﺟﻤﯿﻠﻪﺩﺭﮔﻮﺵﺭﺍﺣﻠﻪﻣﯿﭙﯿﭽﯿﺪ ﻭﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶﻣﺜﻞﺗﯿﺮﺩﺭﻣﻐﺰﺭﺍﺣﻠﻪ ﻓﺮﻭﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ:)ﺭﺍﺣﻠﻪﺩﻭﺳﺘﯿﻬﺎﯼ ﺧﯿﺎﺑﻮﻧﯽﺁﺧﺮﻭﻋﺎﻗﺒﺖﻧﺪﺍﺭﻩ،ﻫﯿﭻ ﺩﺧﺘﺮﯼﺍﺯﺍﯾﻦﺩﻭﺳﺘﯿﻬﺎﺧﯿﺮﻧﺪﯾﺪﻩ، ﺭﺍﺣﻠﻪﺁﺧﺮﺵﺳﺮﺕﺑﻪﺳﻨﮓﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﻭﺑﻌﺪﻣﯿﻔﻬﻤﯽﻣﻦﺭﺍﺳﺖﻣﯿﮕﻔﺘﻢ، ﺭﺍﺣﻠﻪﻣﻦﭘﺴﺮﻫﺎﺭﻭﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ،ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖﯾﮏﭘﺴﺮﻧﺠﯿﺐ،ﺩﻧﺒﺎﻝﮔﻤﺸﺪﻩ ﺍﺵﺩﺭﮐﻮﭼﻪﻭﺧﯿﺎﺑﻮﻧﺎﻧﻤﯿﮕﺮﺩﻩ، ﮐﻮﭼﻪﻭ ﺧﯿﺎﺑﻮﻧﺎ ﺟﺎﯼﺩﻟﻬﺎﯼﻫﻮﺳﺒﺎﺯﻩ، ﺩﻟﻬﺎﯾﯽﮐﻪﻓﻘﻂﻭﻓﻘﻂﯾﮏﭼﯿﺰ ﻣﯿﺨﻮﺍﻥﻭﺍﻭﻥﺳﻮﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩﺍﺯﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍﺳﺖ،ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﯼﺳﺎﺩﻩﺍﯼﮐﻪ ﮔﻮﻝﺣﺮﻓﻬﺎﯼﻗﺸﻨﮓﻭﻇﺎﻫﺮﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﻫﻤﻮﻥﺩﻟﻬﺎﯼﻫﻮﺳﺒﺎﺯﺭﻭﻣﯿﺨﻮﺭﻥ. ﺭﺍﺣﻠﻪﭘﺎﯾﺎﻥﺍﯾﻦﺩﻭﺳﺘﯿﻬﺎﺑﺮﺍﯼﻫﻤﻪ ﯾﮑﯿﻪ،ﻭﺍﻭﻥﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯿﺴﺖ،ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ ﻭﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ،ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﯾﺰﯼﮐﻪﺑﻪﺧﺎﻃﺮﯾﮏﻋﺸﻖﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺗﻠﻒﺷﺪﻭﺁﺑﺮﻭﯾﯽﮐﻪﺑﻪﺧﺎﻃﺮﯾﮏ ﻋﺸﻖ ﭘﻮﺷﺎﻟﯽ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪ
((((((((((¤¤پایان¤¤))))))))))
سلام
آیا این داستان از خودتونه؟ اگه از خودتونه خوشحال شدم که با یه داستان نویس آشنا شدم. من هم یه داستان نویسم. البته قبلا داستانام رو توی نت میذاشتم ولی حالا دیگه نمیذارم و گذاشتم قلمم بهتر بشه بعد.