درسکوت انتظار روی او

ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺍﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﻫﻤﭽﻮ ﺭﻩ ﭘﯿﻤﺎﯼ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﻃﻠﻮﻉ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ؛ ♥ ﺩﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ– ﺑﺎ ﻃﻨﯿﻦ ﺯﻧﮓ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ؛ ﺷﻬﺮﺯﺍﺩ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﺯ ﮔﻔﺖ: ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ؛ ♥ ﭘﻨﺠﻪ ﺍﺵ ﭼﻮﻥ ﻗﻔﻞ ﺷﺪ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﺍﻡ؛ ﺧﻮﻥ ﻋﺸﻘﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﺭﮒ ﻫﺎ ﺩﻭﯾﺪ ؛ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﻦ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺭﺥ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﺍﺵ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﻣﯿﺪ؛ ♥ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﭼﻮﻥ ﺩﻭ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﻃﻼ ؛ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﮏ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻧﻢ؛ ﺩﺭ ﺷﮑﻮﻩ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺧﻮﯾﺶ؛ ﺭﯾﺨﺖ ﺧﻮﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺗﻨﻢ؛ ♥ ﻟﺐ ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ؛ ﻣﻮﺝ ﻣﯿﺰﺩ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﯿﻤﺎﯼ ﺍﻭ؛ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ؛ ﺗﺎ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ؛ ♥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ.«ﺑﻮﺳﻪ ﺩه»ﻣﻦ«ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮﺍﻩ» ؛ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎ؛ ﭼﻮﻥ ﺩﻭ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻋﺸﻖ؛ ﺑﯿﻦ ﻟﺐ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺣﺒﺎﺏ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎ؛ ♥ ﭘﺮ ﻋﻄﺶ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺭﺥ ﭘﯿﻤﺎﯼ ﻣﻦ؛ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﮏ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺭﻭﯾﺶ ﺧﺰﯾﺪ؛ ﺑﺎ ﺳﺮﺍﻧﮕﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻕ ﺑﻮﺳﻪ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﺑﻦ ﻣﻮﯾﺶ ﺧﺰﯾﺪ؛ ♥ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺵ؛ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ ﻣﺮﻣﺮﯾﻨﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ؛ ﻟﺐ ﻓﺸﺮﺩﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺵ؛ ﺑﻮﺳﻪ ﮔﺎﻩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ؛ ♥ ﺷﯿﺐ ﭘﺴﺘﺎﻧﺶ ﭼﻮ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎﻏﻬﺎ؛ ﻋﻄﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﺑﺨﺶ ﺳﮑﺮ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺩﺍﺷﺖ ؛ ﺳﺎﻗﯽ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ؛ ﺳﺎﻏﺮﯼ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺩﺍﺷﺖ؛ ♥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻫﺮ ﮔﻞ ﺑﺎﻍ ﺗﻨﺶ؛ ﺩﻭ ﻟﺐ ﻣﻦ ﺩﻭ ﭘﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩ ؛ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺴﺖ ﻧﮑﻬﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ؛ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﭘﺎ ﺗﺎ ﺳﺮﺵ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ؛ ♥ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﻥ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺨﺸﺸﺶ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻡ ؛ ﮔﺮﻡ ﺷﺪ ﭘﺎ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻣﻦ، ﺩﺍﻍ ﺷﺪ؛ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﻧﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺷﮑﻔﺖ ؛ ﻏﻨﭽﻪﻫﺎ ﮔﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﺎﻍ ﺷﺪ؛ ♥ ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﺭ ﺍﻓﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ؛ ﺍﺯ ﻧﺴﯿﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻧﺮﻡ ﺗﺮ؛ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻣﻮﺝ ﻧﮕﺎﻩ؛ ﺍﯾﻦ یک ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻥ یک ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻡ ﺗﺮ؛ ♥ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺷﻌﻠﻪ ﺭﯾﺨﺖ ؛ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﯼ ﺩﺍﻍ ﺑﻮﺩ؛ ﮔﻠﺮﺥ ﻭ ﮔﻠﭽﻬﺮﻩ ﻫﺎ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﺴﯽ؛ ﺍﻭ ﻧﻪ یک ﮔﻞ یک ﺟﻬﺎﻥ ﮔﻞ ﺑﺎﻍ ﺑﻮﺩ؛ ♥ ﮔﻔﺘﻤﺶ:ﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﺁﻣﺪی؛ ﺗﺎ ﺑﺘﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ؛ ﺗﻮ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﯿﻨﺎﯼ ﺗﻮﺳﺖ ؛ ﺑﺎ ﻟﺒﺖ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﮐﻦ ﻣﯿﻨﺎﯼ ﻣﻦ ♥ ﻓﺎﺵ ﮔﻮﯾﻢ:ﺗﺎﺑﺶ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﺰﺭﮒ؛ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻢ ﮐﺰ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺨﺖ؛ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ