تنهانگاه

ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ؛ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺐ ﮬﯿﺠﺎﻥ ﮬﺎ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ ؛ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﮭﺎﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﻓﺖ ﺳﮭﻤﮕﯿﻦ؛ ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﮬﺮﻩ ﻣﯿﮕﺪﺍﺧﺖ؛ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺎﮎ؛ ﮐﺰ ﺷﻮﻕ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﮬﻢ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ؛ ﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﮬﺎ ﺩﻟﮭﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﮬﻢ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ یک ﺑﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﯾﺎﺩﺕ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍﮬﯽ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻮﺩﯼ یک ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺍﯼ ﺗﻨﮭﺎیک ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﮬﺎﯼ ﮬﻢ ﺁﻭﺭﺩﯾﻢ؛ ﺑﺎ ﮬﻢ ﮔﺮﯾﺴﺘﯿﻢ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ؛ ﻣﺎ ﭘﺎﮎ ﺯﯾﺴﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﺳﺎﻟﮭﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﯼ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮬﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ؛ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺐ ﮬﯿﺠﺎﻥ ﮬﺎ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ ؛ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﮭﺎﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﻓﺖ ﺳﮭﻤﮕﯿﻦ؛ ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﮬﺮﻩ ﻣﯿﮕﺪﺍﺧﺖ؛ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺎﮎ؛ ﮐﺰ ﺷﻮﻕ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﮬﻢ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ؛ ﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﮬﺎ ﺩﻟﮭﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﮬﻢ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ یک ﺑﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﯾﺎﺩﺕ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍﮬﯽ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻮﺩﯼ یک ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺍﯼ ﺗﻨﮭﺎیک ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﮬﺎﯼ ﮬﻢ ﺁﻭﺭﺩﯾﻢ؛ ﺑﺎ ﮬﻢ ﮔﺮﯾﺴﺘﯿﻢ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ؛ ﻣﺎ ﭘﺎﮎ ﺯﯾﺴﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﺳﺎﻟﮭﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﯼ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮬﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﭘﺎﮎ ﮔﺮﻡ ﻣﻦ ﻣﺮﻍ ﺻﺒﺢ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﮔﻮ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮬﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﯾﻢ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ﺩﺭ ﺟﻠﮕﻪ ﻏﺮﯾﺐ ﻭ ﻏﻤﺂﻟﻮﺩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺯﯾﺮ ﺳﻢ ﺳﻤﻨﺪ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﺗﺎﺧﺘﯿﻢ ﺩﺭ ﺷﻌﻠﻪ ﺷﻔﻖ ﮬﺎ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮔﺪﺍﺧﺘﯿﻢ ﺟﺰ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺝ ﺭﯾﺨﺖ ﺑﮭﻢ ﮬﺮﭼﻪ ﺳﺎﺧﺘﯿﻢ ﻣﺎ ﭘﺎﮎ ﺳﻮﺧﺘﯿﻢ ﻣﺎ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺧﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﺳﺎﻟﮭﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﯼ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﯼ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﮑﻮﺑﻤﺖ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺍﯾﻢ ﻭ ﮬﻤﺎﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﺷﺮﻡ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﮬﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺁﻥ ﻗﻠﺒﮭﺎﯼ ﭘﺎﮎ ﻭﺍﻥ ﺭﺍﺯﮬﺎﯼ ﻣﮭﺮ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮬﻢ ﺍﯾﻨﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﮭﺮﻩ ﮬﻤﭽﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﺩﻭﺭﯾﻢ ﮬﺮ ﺩﻭ ﺩﻭﺭ ﺑﺎ ﺁﺗﺶ ﻧﮭﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﮭﺎﯼ ﺑﯿﮕﻨﺎﻩ ﺗﺎ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺻﺒﻮﺭ ﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺠﻮﯾﻤﺖ ﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﮕﻮ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺗﺒﺴﻢ ﺑﺸﻮﯾﻤﺖ