ستاره گم شدوخورشیدسرزد

ﺳﺘﺎﺭﻩ ﮔﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺳﺮ ﺯﺩ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﺯﺩ ؛ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺒﺤﻢ صفاﯼ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ؛ ﺷﺐ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﺳﺤﺮ ﺯﺩ ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ؛ ﮔﺸﺎﯾﻢ ﭘﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﻡ ﺍﻓﻼﮎ ؛ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮔﺮﺩﻭﻥ؛ ﺩﺭ ﺁﻭﯾﺰﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﻃﺮﺑﻨﺎﮎ ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﮬﺴﺘﯽ؛ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﻧﻐﻤﻪ ﮬﺎﯼ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ؛ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺷﺎﺩ؛ ﺳﺮﻭﺩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﭘﺮﺳﺘﯽ ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﺯ ﺑﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻣﯽ؛ ﺻﻔﺎﯼ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﻼﻣﯽ ؛ ﺑﮭﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻡ ﮬﺮ ﺟﺎ ﻧﻮﯾﺪﯼ ؛ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﮬﻢ ﮬﺮ ﺳﻮ ﭘﯿﺎﻣﯽ؛ ﺗﻮ ﮬﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﺳﯽ ﺯ ﺣﺎﻟﻢ؛ ﻟﺐ ﺑﺎﻣﺖ ﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﻝ ﺑﻨﺎﻟﻢ ؛ ﻭﮔﺮ ﭘﺮﻭﺍ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﯿﺮﯼ؛ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺯﻧﯽ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻢ