درقیرشب

ﺩﯾﺮ ﮔﺎﮬﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮭﺎﯾﯽ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻟﯿﮏ ﭘﺎﮬﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﻗﯿﺮ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ. ﺭﺧﻨﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ: ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﮭﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ. ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﻟﻐﺰﺩ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﻭﮬﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﺯ ﺑﻨﺪﯼ ﺭﺳﺘﻪ. ﻧﻔﺲ ﺁﺩﻡ ﮬﺎ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﮬﻮﺍ ﮬﺮ ﻧﺸﺎﻃﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺳﺖ ﺟﺎﺩﻭﯾﯽ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﻭ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ. ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮬﺮ ﭼﻪ ﺗﻼﺵ ، ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ. ﻧﻘﺶ ﮬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ، ﺷﺐ ﺯ ﺭﺍﻩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭﺩ ﺍﻧﺪﻭﺩ. ﻃﺮﺡ ﮬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﺐ، ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻨﺒﻪ ﺯﺩﻭﺩ. ﺩﯾﺮ ﮔﺎﮬﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﮬﻤﻪ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺟﻨﺒﺸﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ: ﺩﺳﺖ ﮬﺎ ، ﭘﺎﮬﺎ ﺩﺭ ﻗﯿﺮ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ