ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺐ ﻭﺯ ﭘﺲ ﺩﻭﺩﺵ ﻃﺮﺣﯽ ﺍﺯ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﮬﺎﯼ ﺩﻭﺭ. ﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺁﯾﺪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺧﺸﮏ: ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﻟﻐﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﻮﺭ. ﺩﯾﺮﮔﺎﮬﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺟﺎﻗﻢ ﺳﺮﺩ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻢ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ. ﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﮬﯽ ﺑﺮﺩ. ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺩﺭ، ﺩﺭ ﺳﯿﺎﮬﯽ ﺁﺗﺸﯽ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ. ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﮬﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺳﻮﺧﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻓﺴﻮﻥ ﺷﺐ، ﻟﯿﮏ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺯ ﺭﻭﺯﻥ ﮬﺎﯼ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺧﻮﺵ: ﺁﺗﺸﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺐ
Sheraye zibaii gozashti