بغض سکوت

◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ ﺳﮑﻮﺗﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ِﺑﻐﻀﯽ ﺷﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﺍﻩ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﻔﺸﺎﺭﺩ... ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏِ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ، ﺁﺑﺴﺘﻦ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ِﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﻮﻡ ﺑﻐﻀﻢ ، ﻃﺎﻗﺖِ ﺣﻤﻞ ِ ﻧﻮﺯﺍﺩ ِﻧﺎﻣﺸﺮﻭﻉ ِﻃﻐﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﺍﯾﺶ ِﺩﺭﺩِ ﮔﻠﻮﯾﻢ ، ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﯾﺴﺖ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵ ِﺗﺎﻭﻝ ِﺯﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻼﻕ ِﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﺮ ﺗﺎﺑﻮﺕِ ﺗﻦ ِﺍﺷﮑﺒﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﭘﮋﻭﺍﮎ ِﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻌﺮ ِﺧﻔﺘﻦ ِﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ِﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ ﯾﻢ...