¤سپیدهای دلتنگی¤

ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻦ ، ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﺰ ﭘﯽ ﺑﺎﺩ ، ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ، ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺷﻤﯿﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ، ﺧﻮﺏ ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮﮒ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﮐﺎﺵ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯﯼ ، ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ****************************************** ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﮐﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺁﺏ ﻣﯿﺸﻮﻡ ، ﻭ ﺁﺗﺸﻢ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﻧﮕﺎﻫﺖ ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻨﮕﺮﯼ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﻡ ، ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ، ﻋﻨﺎﺻﺮﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺕ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺴﺘﯽ. **************************************** ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﯿﻠﺮﺯﺩ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺩﻝ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﺐِ ﺑﯽ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ؟ **************************************** ﺯﻣﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺮﺩ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺩﯼ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﯾﻢ ، ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯿﻢ!!! ***************************************** ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ...........، ﺑﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽِ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﺎﮐﯽ ، ﮐﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﻮﺩﻥِ ﺑﻮﺩﻥ ، ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺮ ﺩﻟﺨﺴﺘﮕﯽِ ﮐﻮﻩ ، ﺑﺮ ﻧﺒﺾ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ، ﮐﻪ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﺎﺭﺵ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ****************************************** ﺧﻠﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ ، ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻧﮑﻨﯿﺪ ، ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺑﺮﺟﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺑﺴﺎﺯﻡ ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﭙﺶ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﻢ ، ﺭﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮕﯿﺮﺩ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩﺍ. *****************************************