¤گل ناز پرپر من¤

ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﻦ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﻣﻦ¤¤ﺟﺎﯼ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻦ¤¤ﺍﯼ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﺗﻠﺦ ﺍﺷﮑﺎﺕ ﻗﺼﻪ ﯼ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ¤¤ﻋﯿﻨﻬﻮ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮ ﺍﯼ ﻫﻤﺪﺭﺩ¤¤ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ¤¤ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺣﺮﻑ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ¤¤ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺩﻭ ﻧﯿﻤﻪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺷﺪﻥ¤¤ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﯾﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﯼ¤¤ ﺗﭙﺶ ﯾﻪ ﻗﻠﺐ ﻭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩ ﻭ ﺗﻦ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮﻡ ﺍﯼ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ¤¤ﻣﯿﻮﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺳﻔﯿﺪ ﻫﺮ ﺑﺮﮒ¤¤ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﺧﻂ ﻗﺸﻨﮕﺖ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﯾﺎ ﺗﻮ ﯾﺎ ﻣﺮﮒ¤¤ ﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﺮﺩﯼ¤¤ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺟﻮﻥ ﺳﭙﺮﺩﯼ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮﻡ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ¤¤ ﮔﻞ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﭘﺮﻡ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ