ادبیات شعروسرگرمی
به وبلاگ خودتون خوش آمدینادبیات شعروسرگرمی
به وبلاگ خودتون خوش آمدین¤آشفته بازار¤
ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﻢﻣﯽﺳﻮﺯﺩﺍﺯﺑﺎﻏﯽﮐﻪﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ¤ ﻧﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﻧﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﻧﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﯾﺎﺭﯼ¤ ﻣﺮﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯼ¤ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻧﺒﺴﺘﯿﻢ¤ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺗﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ¤ ﻋﺠﺐ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯾﺴﺖ¤ ﺩﻧﯿﺎ ﻋﺠﺐ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﻋﺠﺐ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺗﯿﻐﺴﺘﺎﻥ ﺩﻭﯾﺪﯾﻢ¤ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ¤ ﺳﺒﮏ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺳﺎﺣﻞ ﻫﺎ ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺧﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﻣﻮﺝ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻋﺠﺐ ﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻋﺠﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﺳﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻋﺠﺐ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻋﺠﺐ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ¤ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﻋﺠﺐ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭﯾﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ
¤انتظار¤
ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺘﻦ. . . ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ. . . ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﻣﺮﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻫﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ. . . ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ…ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ. . . ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﻢ. . . ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺮﻭﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺰ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺖ. . . ﺍﻧﺘـــــــــــــــــــــــــــــﻈﺎﺭ. . . ﺷﺶ ﺣﺮﻑ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻘﻄﻪ!ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯿﻪ.ﺍﻣﺎ. . .
¤کجایی عشق من؟¤
کجایی عشق من؟ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻡ ، ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ.ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﺭﻭﺯ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺨﺖ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﺬﺭﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ، ﻓﮑﺮ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﻪ ، ﺩﺍﻧﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﻢ ﺷﺪ، ﺭﻓﺘﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ. ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ، ﺗﻮ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ،ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﺍﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ، ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ﻭ ﺑﺎ ، ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﻠﺦ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﯿﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ،ﮐﺠﺎﯾﯽ.……
¤عادت¤
ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ¤ ﺍﻱ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻱ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ¤ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﮔﻠﺒﺮﮔﻲ ﺑﻪ ﺷﺒﻨﻢ¤ ﻣﺜﻞ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﺠﺮﻭﺣﻲ ﺑﻪ ﻣﺮﻫﻢ¤ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺬﺍﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ¤ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﮔﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻲ ﺗﻮ¤ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ¤ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺣﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ¤ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ¤ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ¤ﺧﻮﻧﻪ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺳﮑﻮﺗﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺎﻟﻲ¤ ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻞ ﺯﻭﺍﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ؟
¤شعرزیبادروصف پاییز3¤
ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﻤﻨﺎﮐﯽ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻨﻔﺬﻫﺎﯼ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﻘﺶ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﺭﻧﮓ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺯﺭﺩﻭ ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﺗﺎ ﺍﻓﻘﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺩﺭﺁﻥ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪﻥ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺖ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﺩﺭﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺎﻧﻢ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺮﻑ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﺩﻟﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﻣﺴﺎﻝ.... ﻋﺸﻖ ﺟﻨﺲ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﯽ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ... ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯽ!
¤شعرزیبادروصف پاییز2¤
ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻓﺼﻞ ﻫﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﻮﺳﺘﯿﻦ ﺳﺮﺩ ﻧﻤﻨﺎﮐﺶ ﺑﺎﻍ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﭘﺎﮎ ﻏﻤﻨﺎﮐﺶ ﺳﺎﺯ ﺍﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﺳﺮﻭﺩﺵ ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﺷﻮﻻﯼ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻭﺭ ﺟﺰ ﺍﯾﻨﺶ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﺲ ﺷﻌﻠﻪ ﯼ ﺯﺭ ﺗﺎﺭ ﭘﻮﺩﺵ ﺑﺎﺩ ﮔﻮ ﺑﺮﻭﯾﺪ ﯾﺎ ﻧﺮﻭﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﻭ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﻍ ﻧﻮ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺮ ﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺮﺗﻮ ﮔﺮﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺎﺑﺪ ﻭﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﺑﺮﮒ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﯾﺪ ﺑﺎﻍ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺳﺎﯼ ﺍﯾﻨﮏ ﺧﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﭘﺴﺖ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎﻍ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺧﻮﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺷﮏ ﺁﻣﯿﺰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﯾﺎﻝ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺯﺭﺩﺵ ﻣﯽ ﭼﻤﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻓﺼﻞ ﻫﺎ، ﭘﺎﯾﯿﺰ