¤فرشته کوچک¤

درِ مطب دکتر به شدت به صدا درآمد. دکتر گفت در را شکستی! بیا تو. در باز شد و دختر کوچولوی نه ساله ای که خیلی پریشان بود به طرف دکتر دوید و گفت : آقای دکتر! مادرم! مادرم! و در حالی که نفس نفس میزد ادامه داد : التماس میکنم با من بیایید، مادرم خیلی مریض است. دکتر گفت : باید مادرت را اینجا بیاوری، من برای ویزیت به خانه کسی نمیروم. دختر گفت : ولی دکتر، من نمیتوانم، اگر شما نیایید او میمیرد! و اشک از چشمانش سرازیر شد. دل دکتر به رحم آمد و تصمیم گرفت همراه او برود. دختر، دکتر را به طرف خانه راهنمایی کرد، جایی که مادر بیمارش در رختخواب افتاده بود. دکتر شروع کرد به معاینه و توانست با آمپول و قرص، تب او را پایین بیاورد و نجاتش دهد. او تمام شب را بر بالین زن ماند، تا صبح که علایم بهبودی در او دیده شد. زن به سختی چشمانش را باز کرد و از دکتر به خاطر کاری که کرده بود تشکرکرد. دکتر به او گفت : باید از دخترت تشکر کنی، اگر او نبود حتماً میمردی! مادر با تعجب گفت : ولی دکتر، دختر من سه سال است که از دنیا رفته! و به عکس بالای تختش اشاره کرد. پاهای دکتر از دیدن عکس روی دیوار سست شد. این همان دختر بود! یک فرشته کوچک و زیبا... ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ <¤<(منتظر نظرات سازنده تون هستم پس لطفا نظربذارید)>¤>

¤داستان واقعی¤

ﺳﻼﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎی خوب وبازدیدکننده محترم ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﺬﺍشتم ﮐﺎﻣﻼ ﻭﺍقعیه ﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎن بازدیدکننده ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ که بهم گفت بذارم توی وبلاگ تابقیه دوستان هم بخونن واستفاده کنن راستش خودم دوسه بارخوندم وتحت تأثیرقرار گرفتم یعنی واقعا دلم سوخت واز ته دل ناراحت شدم بخاطر رفتار غیر انسانی که با این جوون داشتن دلم میخواد مثل همیشه این داستان یابهتره بگم این خاطره رو بخونید وبرداشت خودتون رو به دوستاتون برسونید <><(منتظر نظرات="" سازنده="" تون="" هستم="" پس="" لطفا="" نظربذارید)="">¤> ﺑﺎﺩﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪﻭ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﻭﯾﻢ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻫﺎ.......¤¤¤

¤راز خوشبختی¤

ﺭﻭﺯﯼ ﯾﮏ ﺯﻭﺝ،ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺍﺯﺩﺍﻭﺟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ25ﺳﺎﻝ ﺣﺘﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺍﺧﺘﻼﻓﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﺮﺩﺑﯿﺮﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﻠﯽ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﻠﺖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺸﻮﻥ)ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺷﻮﻥ ﺭﻭ(ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ. ﺳﺮﺩﺑﯿﺮ ﻣﯿﮕﻪ:ﺁﻗﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﮑﻨﻪ؟ ﺷﻮﻫﺮﻩ ﺭﻭﺯﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﻋﺴﻞ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﺩ ﻣﯿﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ:ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﻋﺴﻞ ﺑﻪ ﺷﻤﯿﻼ ﺭﻓﺘﯿﻢ،ﺍﻭﻧﺠﺎ... ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﻫﺮ ﺩﻭ،ﺩﻭ ﺗﺎ ﺍﺳﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﯾﻢ.ﺍﺳﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﺳﺐ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺳﺮﮐﺶ ﺑﻮﺩ.ﺳﺮ ﺭﺍﻫﻤﻮﻥ ﺍﻭﻥ ﺍﺳﺐ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺭﻭ ﺯﯾﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺍﺳﺐ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ":ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﺘﻪ"ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﻪ ﺍﺳﺐ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ":ﺍﯾﻦ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﺑﺎﺭﺕ"ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺯﻡ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﯾﻢ.ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺭﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺗﻔﻨﮕﺸﻮ ﺍﺯ ﮐﯿﻒ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﮐﺸﺖ. ﺳﺮ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ":ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ؟ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺭﻭ ﮐﺸﺘﯽ!ﺩﯾﻮﻧﻪ ﺷﺪﯼ؟" ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ":ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﺖ ﺑﻮﺩ

¤داستان ترس؛نابودگر عشق¤

ﮐﻨﺎﺭ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ، ﺑﺪﻭﻥ ﭼﺘﺮ ، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ... ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﺵ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺸﺴﺖ ، ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺗﻨﻬﺎ ، -ﻣﻤﻨﻮﻥ -ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ... ﺣﻮﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﻑ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﺎﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﺷﺖ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻮﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ، ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﺰﻩ ، ﻭ ﺍﻭﻥ ﻟﺤﻈﻪ ، ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩ ، ﻧﻔﺴﻢ ﺣﺒﺲ ﺷﺪ ، ﭘﺎﻡ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﭼﺴﺒﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﺗﺮﻣﺰ ، -ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ؟ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﺯﺩﯾﺪﻡ ، -ﻧﻪ..ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ، ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ، ﺷﮏ ﻧﮑﺮﺩﻡ ، ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ.... ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ¤¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤¤¤

¤داستان درد عاشقی¤

ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ,ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ,ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ, ﺗﻨﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩ,ﯾﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺵ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﭘﯿﭽﮏ ﺯﺭﺩ ﺭﻧﮓ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺵ,ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ,ﻋﻤﯿﻘﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﺒﻠﯽ,ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﻓﺮﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺮﺳﯿﺪ,ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻼﻗﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ,ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺩﺍﻍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺑﺪﻫﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ,ﻃﺒﻖ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ,ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ,ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺵ ﺭﺍ,ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﻘﺼﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ,ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤

¤داستان هیچکس¤

ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﺑﺴﺖ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﺷﻮ ﮐﺸﻴﺪ ﺭﻭﯼ ﺩﮐﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﻴﺎﻧﻮ. ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻓﻀﺎﯼ ﮐﻮﭼﻴﮏ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﺭﻭ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﺣﺶ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺭﻭﻡ ﻭ ﺩﻟﻨﻮﺍﺯ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ,ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻠﻖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﻭﺝ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺜﻪ ﻳﻪ ﺁﺩﻡ ﻋﺎﺷﻖ,ﻳﻪ ﺩﻳﻮﻭﻧﻪ,ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺗﻮﯼ ﻧﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺍﻭﻧﻮ ﻧﻤﯽ ﺩﻳﺪ. ﻫﻤﻪ,ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻣﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻣﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺟﻔﺖ ﺟﻔﺖ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺰ ﻣﻴﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻳﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﺧﻮﺷﺸﻮﻥ ﻧﻤﻴﻮﻣﺪ. ﺍﻭﻧﻢ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﻏﻤﻨﺎﮎ ﻣﯽ ﺯﺩ,ﺷﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ,ﻭﺍﺳﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﯽ ﺯﺩ,ﻭﺍﺳﻪ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺑﺮﺍﺵ ﻣﺜﻪ ﻳﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻮﺩ¤¤¤بقیه در ادامه مطلب¤¤¤