¤بشتاب ای زمانه¤

ای آنکه با تو عمری؛ بی دغدغه بسر شد♥ اینک زمان اندوه؛ دلشوره ای دگر شد♥ رفتی ز کوی من باز ؛ با صد غم و بهانه ♥ در تو اثر ندارد ؛ این گریه شبانه ♥ بِشِتاب ای زمانه ؛ تا بگذرد خزانم♥ کو دلخوشی که شاید؛ در خاطری بمانم؟♥ «در من چه سوز و سازیست ای خدا تو دانی♥ از آتش درونم بس قصه ها که خوانی»♥ خود سوزی دلم را هرگز کسی ندیده ♥ دل در میان جمع و خود از همه بریده ♥ باور نداری آری دل از تو هم بریدم♥ همچون دلم غریب و بی کس ، کسی ندیدم ♥ باید که بگذری عمر همچون شهاب آسمان ♥ تو ارزشی نداری در این سرای و سامان ♥ «در من چه سوز و سازیست؛ ای خدا تو دانی♥ از آتش درونم بس قصه ها ، که خوانی»♥

¤خدایا کاشکی برگرده¤

دوباره مثل شبگردا به اون سالا سفر کردم♥ تموم خاطره هامو که توش بودی خبر کردم♥ نشستم کنج حسرتها , همون جایی که گل کردی♥ تو اونجا عاشقم بودی , همون جا عاشقم کردی♥ دوباره آرزو کردم پر از شک و پر از تردید♥ دوباره گونه هام تر شد دوباره قلب من لرزید♥ دوباره زیر لب گفتم: بگو تو قلب من جاته♥ سکوت خسته تو بشکن , بگو دنیا تو چشماته♥ بگو از بغض سنگینی که جا خوش کرده تو دستات♥ بگو تردید مغلوبه , بگو افتاده زیر پات♥ بگو دوریت چقد تلخه , بگو طاقت نمی یارم♥ بگو یک عمر دور از تو دارم یک ریز می بارم♥ غزلهامو بخون بازم , بخون با ساز لبخندت♥ نکن اخماتو توی هم , ببین چه ناز لبخندت♥ می دونم که گرفتاری نمی تونی بیای پیشم♥ ولی کاشکی خبر داشتی دارم بی تو تلف میشم♥ ولی کاشکی خبر داشتی از اون وقتی سفر کردی♥ همش من از خدا می خوام یه روز باشه که برگری♥

¤به جرمی که تورا من دوست دارم¤

شــب اســـت و روزگــــارم هــــم چـــو یــک شــب♥ شـــب اســـت و کــــرב ه ام از عــــشـق او تــب♥ خـــــیــال او شــــده رویــــاﮮ مــــن بـــــاز♥ و مــــن بــیـــــزار از ایــــن آواز و ایـــن ســــاز♥ هــمــﮧ شـبـهـــــا بـــﮧ یـــاבش گــــریـــﮧ کــــرבم♥ و خــنــــدیـــدم چــــو فـهــمــــیـدم کـــﮧ م‍ـــــ‍َرבم♥ ســــراســــر گــشــتــــﮧ نــومـــیــב ﮮ وجــــوבم♥ ســــراســـر غــــم شــــבه ایــن تــــار و پـــوבم♥ خـیـــــالــت بـــرבه خــــواب از ב یـــבگــانــم♥ و مـــن ב یـگــــر شــبـیــــﮧ مُــــرבگـــانـــم♥ بـــﮧ جـــرمـــﮯ کـــه تـــــو را مــــن בوســـت בارم♥ چـــﮧ غــــم هـــــایــــﮯ نــهــــــاבﮮ بـــر روانـــم♥ دلــــم בیـــــروز را بـــا عــشـــق خــــنــבیــב ♥ و امــــروزش شـــבه هــــر روز تــــرב یـــב♥ تـــو رفــتـــــﮯ و نــمــــانـــב ﮮ בر کـنــــارم♥ و مـــن ایـنـجــــا بــرایــــت بـیـقــــرارم♥

¤روی لبهایم شبی نامت گذشت¤

حرفهایی سوخته بر دامان غم؛ می گدازد سینه ام را باز هم!♥♥ حرفهایی تکه تکه می چکید؛ وحی غربت ،دم به دم سر می رسید!♥♥ خانه ای بهتر ز چشم من ندید؛آیه های اشک، یک یک می دمید!♥♥ او شبیه بغض من از آه بود؛ او به سوی گونه ام در راه بود♥♥ ای همیشه جاودان در سینه ام؛ ای نفس هایت همه آیینه ام♥♥ با من این دل گویه ها را گوش کن؛ های های سینه ام را نوش کن♥♥ با من این دیوارها نامحرم اند؛ روی بغضم اشکهایت مرهم اند!♥♥ عقد می بندد نگاهم با غمت؛شور و شیرین می شود زخم لبت!♥♥ مِهر من گلواژه هایی زخمی است؛ سهم این بودن نگاهی شرجی است!♥♥ خواب دیدم می روی از پیش من؛نیست دوری ها جان دل، همکیش من! ♥♥ تو مکن باور فراموشت کنم؛ دست بردارم تو را یادت بَرم!♥♥ خامُشم،شعرم پر از تکرار توست؛ آرزوی هر شبم دیدار توست!♥♥ تو مرا باور نکن دوری کنم؛می شود باشی و مهجوری کنم؟!♥♥ من ندارم بهتر از شب های تو؛ شربتی زخمی تر از لب های تو♥♥ با تو تعبیر شقایق ساده است؛ این بساط سوختن آماده است♥♥ بی تو شب ها ، واژه ها سر می کشم ؛مست نامت ، رقص بر غم می کنم♥♥ خسته از طعم غریب قسمتم؛ صد پیاله اشک ، سهم هر شبم♥♥ خنده از آیینه هایم رفته است؛ این حقیقت آخر هر قصه است!♥♥ شعرهایم را ببین ، دلتنگ توست؛ با ردیفی سرخ ،هم آهنگ توست♥♥ روی لب هایم شبی نامت گذشت؛ پشت سر غم بود با من می نشست♥♥ روی قلبم دردها آلاله کشت؛ عاقبت دستی مرا خواهد نوشت!♥♥ می نویسد شرح مشروح مرا؛ از سکوتی بی دریغ و بی صدا ♥♥ زخم می زد ضربه های خیس غم؛ شرح گفتن نیست ، آی ،اینبار هم....

¤فکر رفتن میکنی بی من چرا؟¤

میشود سیب از نگاهت سرخ چید ؛ در حریم امن قلبت سر کشید♥♥ همچو قایق بر سراب سینه ای؛ همچو باران بر شیار گونه ای♥♥ همچو شعری با غمی شیرین و شور؛ میکنی برذهن من با غم عبور♥♥ می شوی هم معنی ِ شعر و یقین ؛ من تو را معنی نکردم جز به این!♥♥ میبری اندوه و دردم را به دوش ؛ می خوری زخمی تنم را نوش ِنوش♥♥ میبری دار و ندارم را به بند؛ من اسیری بـه اشتیاق ِ آن کمند♥♥ من همیشه با خودم بد کرده ام؛ تا تو را دیدم، گنه صد کرده ام!♥♥ من تو را بر شعر دل حک میکنم؛ تا نباشی بر خودم شک میکنم ♥♥میشوی بر دین و دنیایم خدا؛ فکر رفتن میکنی تنها چرا؟ ♥♥من ندارم قاب عکسی در حضور؛ وقت هجرت میشوی زخمی صبور♥♥ من شدم لیلای بی تاب و خراب؛ هر صدا بیدار میکردم ز خواب♥♥ خواب میدیدم غمی سنگین و سرد؛ مثل رفتن مثل دوری مثل درد♥♥ چشم را مهمان اشکم کرده بود؛ بغض را هم وزن قلبم کرده بود♥♥ از میان شعر من پل بسته بود؛ بر هجای رفتنت دل بسته بود♥♥شعر ِ من! جان و تنم را میبری؛ وقت رفتن هر چه دارم می خری؟

¤سفر¤

غزل ناب نگاتو باز دلم زمزمه کرده♥♥ غم دوریت برای من بدترین عذاب ودرده♥♥ باتوپائیزوزمستون یه بهار دیرگذربود♥♥ فکرسال وماه نبودم غصه هام توی سفربود♥♥ یاد اون خاطره هاتم اون غروبای قدیمی♥♥ گل لبخند تو می شکفت توی سرمای صمیمی♥♥ حالا از روزی که رفتی دیگه ماه شب نمی تابه♥♥ خورشید ازوقتی که رفتی تا حالا همش تو خوابه♥♥ غزل وداع روخوندی گریه شا بیت چشات بود ♥♥ دل نمیکندی توازمن غم رفتن تو نگات بود ♥♥ نمیدونم کی بود اونکه توروازکنارمن برد♥♥ آخه نیستی که ببینی دلم ازندیدنت مرد♥♥ وقتی برگشتی نگاتو باز ندزدی ازنگاهم ♥♥ میدونی که من اسیر اون چشای بیگناهم ♥♥ قاصدا خبرآوردن که تو برگشتی دوباره♥♥ حالا که اومدی دنیا باز واسم رنگ بهاره ♥♥ داشتم ازغصه میمردم جزتوهیچکسو نداشتم ♥♥ میدونستم برمیگردی اسمشو سفرگذاشتم♥♥