خلوت عشق

ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻢ ، ﺩﺭ ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﺍﯼ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ! ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ ، ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﺭﻭﻡ! ﺣﺘﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﯿﺴﺘﯽ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻮﺕ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ! ﻫﻤﻪﯼﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪﯼ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ! ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻣﯽ ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﻢ! ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ، ﻣﺜﻞﮏﯾ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﯿﺪﺭﺧﺸﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﻩﯼﺳﯿﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯿﭽﯿﻨﻢ! ﺗﻮ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺗﯿﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ! ﺻﺪﺍﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻮﺕ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪﻩ، ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ، ﯾﺎﺩ ﺗﻮﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ! ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻋﺸﻖ ﻭ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﺎﺯیک ﺷﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ! ﺷﺒﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ ، ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ! ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﺸﺴﺘﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩﯼﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺷﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯿﺰﻧﻢ ، ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﻋﺸﻖ!(مهدی لقمانی)

تنهایی باوفا

ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻏﻤﻬﺎ ﻧﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﯿﺴﺖ! ﺍﺭﺯﺵ ﺗﻮ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺷﮑﺴﺘﻪﯼﻣﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺮﻭ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ! ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ، ﺩﺭ ﺧﺰﺍﻥ ﺳﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﺴﯽﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﻧﻤﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ! ﺑﺮﻭ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺴﺮﺕ ، ﺣﺴﺮﺗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ! ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻮﯾﺮﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﺎﻥ ﮐﻪﻏﻤﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺩﻟﺴﻮﺯ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﯿﻨﺪﺍﺯ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺍﺳﺖ! ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﻣﻦیکیﺩﻭ ﺗﺎ ﻧﯿﺴﺖ ، ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ! ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺁﻭﺍﺯ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ، ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺷﻌﺮ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ! ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻡ ، ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ، ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺯﯾﺮﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ!(مهدی لقمانی)

متهم ولی بیگناه

ﺣﺎﻻﮐﻪﺑﻪﺧﺎﻃﺮﺗﻮﺑﺮﺭﻭﯼﺩﻟﻢﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪﻧﯿﺰﺑﻪﻣﻦﻧﮕﺎﻩ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯ! ﺣﺎﻻﮐﻪﺑﻪﺧﺎﻃﺮﺗﻮﺍﺯﺻﺒﺢﺗﺎﺷﺐ ﮔﺮﯾﻪﻣﯿﮑﻨﻢ،یک ﻟﺤﻈﻪﻧﯿﺰﺑﻪﺣﺮﻑ ﺩﻟﻢ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ! ﭼﺮﺍﺑﻪﺑﯿﺮﺍﻫﻪﻣﯿﺮﻭﯼ،ﺩﯾﮕﺮﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ، ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺍﺕ ﺷﺪﻩ! ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢﺍﯾﻨﺒﺎﺭﻧﯿﺰﻣﻦﻣﺠﺮﻡﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪﯼﺗﻠﺦ ﺑﺎﺷﻢ، ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢﺍﯾﻨﺒﺎﺭﻫﻢﻣﻦﻣﺘﻬﻢﺭﺩﯾﻒ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺷﻢ! ﻣﻦﮐﻪﮔﻨﺎﻫﯽﻧﮑﺮﺩﻡﺍﯼﺧﺪﺍ،ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪﺑﺎﯾﺪﺩﺭﻋﺬﺍﺏﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎﺷﻢ! ﻧﻪﺍﯾﻨﺒﺎﺭﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻧﻢﮔﻨﺎﻩﻧﺒﻮﺩ،ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﭘﺎﮎ ﻗﻠﺐ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩﯼﻣﻦ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪﺗﻮﺑﺎﻭﺭﻧﮑﺮﺩﯼﻭﻗﻠﺒﻢﺭﺍﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﺖ ﻟﻪ ﮐﺮﺩﯼ! ﺗﻮﺑﺎﻭﺭﻧﮑﻦﺍﻣﺎﻣﻦﺑﻪﺍﻧﺪﺍﺯﻩﯼﺗﻤﺎﻡ ﺑﯽﻣﺤﺒﺘﯽﻫﺎﯾﯽﮐﻪﺑﻪﻣﻦﮐﺮﺩﯼ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ! ﺗﻮﻣﺮﺍﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪﻗﻠﺒﺖﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﯼﻗﻠﺒﺖ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﻢ ، ﺗﻮﺑﻪﻣﻦﻣﺤﺒﺖﻧﺮﺳﺎﻥ،ﻣﻦﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ! ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮﻏﺮﻭﺭﻡ ﺭﺍﺷﮑﺴﺘﻢ ، ﺣﺮﻑ ﺩﻟﻢﺭﺍﺑﺎﻭﺭﻧﮑﺮﺩﻡﻭﺑﺎﺯﺑﻪﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻟﺤﻈﻪﺍﯼﺑﺮﮔﺮﺩﻭﺑﺒﯿﻦﮐﻪﻣﻦﺑﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺩﺭ ﺧﺎﮐﺖ ﻧﯿﺰ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ! ﺑﺎﻭﺟﻮﺩﺗﻤﺎﻡﺑﯽﻣﺤﺒﺘﯽﻫﺎﯾﺖ،ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﻫﻤﻪﯼﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯾﺖﮐﺮﺩﻡ ،ﺭﺍﺿﯽﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪﺗﻮ ﺣﺘﯽ یکﺗﺎﺭﻣﻮﯾﺖﺭﺍﻓﺪﺍﯼﻋﺸﻖﺑﯽﭘﺎﯾﺎﻧﻢ ﮐﻨﯽ!(مهدی لقمانی)

دفتردل

ﻣﻦﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ یک ﺩﻓﺘﺮ ﺧﺎﻟﯽ! ﺩﻓﺘﺮﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ، ﺩﻟﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ! ﺩﻟﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ، ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ! ﻧﻮﺭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺩﻓﺘﺮ ﺧﺎﻟﯽ ، ﻗﻠﺒﻢ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ! ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ، ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﻦ ﭘﺲ ﺍﺯیک ﻋﺸﻖ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ! ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ، ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﻓﯿﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ! ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺣﺮﻑ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﮐﻨﻨﺪ! ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺳﺤﺮ ﺁﻣﺪ ، ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ! ﺩﻓﺘﺮﻡ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﻗﻠﻤﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﻮﻫﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ ، ﻗﻠﺒﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭﺩﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ! ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﮐﺮﺩﻡ ، ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺑﻮﺩ ، ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ، ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﺮﺩﻡ! ﺍﯼ ﺩﻝ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺒﺎﺵ ، ﺩﺭ ﻟﺐ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ! ﺍﯼ ﺩﻝ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺵ ، ﻣﺜﻞیک ﮔﻞ ﺑﻬﺎﺭ،ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺵ! ﻭ ﺍﯾﻨﮏ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﭘﺮﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﻡ ، ﺍﺯ ﻏﻢ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ، ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﺍﻡ! ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﻭ ﺳﺤﺮ ﮐﻪ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺩﻟﯽ ﻋﺎﺷﻘﺘﺮ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻢ...(مهدی لقمانی)

ارزش عشق

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﯿﺪﯼ! ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ، ﺟﺮﻡ ﻣﺮﺍﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﯼ! ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺗﻠﺦﺯﺩﯼ! ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﺕ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺘﻢ ، ﭼﺸﻤﻬﺎﯼﺧﯿﺴﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﯼ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺗﻮﻧﯿﺰﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮﺍﯾﻦﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﮎﮐﻨﯽ! ﺻﺪﺍﯼ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪﺟﺰ ﺍﻭﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪ! ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﯾﺸﺎﻥﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻮﺧﺖ ، ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼﺧﯿﺴﻢ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﯼ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺳﻮﺧﺖ!ﺁﺷﯿﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﯽ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ! ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﺮﺍ ، ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﺪﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﺜﻞ ﻋﺸﻘﻬﺎﯼﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺧﯿﺎﻟﯿﺴﺖ ، ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﺍﺳﺖ! ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﮐﻼﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﯿﺎﻭﺭﻡ ، ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺷﮏﻧﺮﯾﺰﻡ ﻭﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺴﻮﺯﻡ! ﺍﮔﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﺖ ﺷﺪﻡ ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﻣﺮﺩﻡ! ﺍﻣﺎ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ، ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻧﻨﺸﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﯿﺎﻝﺍﺳﺖ! ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ، ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻓﺘﻨﯽﻧﯿﺴﺖ ، ﺟﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ، ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎﮐﻢﻧﯿﺴﺖ! ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺴﻮﺯﻡ، ﺗﺎ ﺍﺑﺪﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﻡ! ﮔﺮﭼﻪ ﻻﯾﻖ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺴﺘﯽ ، ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺐ ﻣﺠﻨﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻻﯾﻖ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ! ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﺍﻣﺎﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﺳﺖ!(مهدی لقمانی)

صدای گریه

ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪﯼﺩﻟﯽ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﭙﺸﻬﺎﯼﮏﯾﻗﻠﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺻﺪﺍﯼﺩﺭﺩﺩﻝﻫﺎﯼﺩﻟﯽﻣﯽﺁﯾﺪﮐﻪ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻗﻠﺒﻢﺩﺍﺭﻡﻋﺸﻖﺗﻮﺭﺍ،ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻗﻠﺐ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶﺍﯾﻦﻗﻠﺐﺳﺎﺩﻩﯼﻣﺮﺍ،ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖﺩﺍﺭﻡ ﺍﯾﻦﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭﮐﻦ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺑﯽ ﻫﻤﺘﺎ ﺻﺪﺍﯼﮔﺮﯾﻪﻣﯽﺁﯾﺪ،ﯾﺎﭼﺸﻤﺎﻧﻢﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ،ﯾﺎﺩﻟﻢﺩﺭﺍﯾﻦﻟﺤﻈﻪﺗﻮﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺎﺵﺍﯾﻨﮏﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻡﺑﻮﺩﯼ،ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍﻣﯿﺪﯾﺪﯼ،ﻭﺻﺪﺍﯼﺩﺭﺩﺩﻟﻢﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﯼ ﮐﻪﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪﻫﻤﯿﺸﻪﺑﺎﺗﻮﺑﺎﺷﺪ،ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑﻣﯿﮑﻨﻢﺗﺎﺑﻪﺣﺎﻝﻋﺸﻘﯽﭘﺎﮎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﻦﻟﯿﺎﻗﺖﻗﻠﺐﭘﺎﮎﻭﻣﻬﺮﺑﺎﻥﺗﻮﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﺗﺎﺑﻪﺣﺎﻝﻗﻠﺒﻢﺭﺍﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻨﮑﻪﻗﻠﺒﺖﺭﺍﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ، ﺗﻮﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢﺭﺍﺟﺰﺗﻮﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺗﻮﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽﺷﺒﯽﻧﯿﺎﻣﺪﻩﮐﻪﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺧﯿﺲ ﻧﺨﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺍﻡ ، ﯾﺎﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺷﺒﯽﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺻﺪﺍﯼﮔﺮﯾﻪﻣﯽﺁﯾﺪ،ﻭﻗﺘﯽﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ، ﺁﺭﺯﻭﻣﯽﮐﻨﻢﮐﺎﺵﻫﯿﭽﮕﺎﻩﺩﺭﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻭﻗﺘﯽﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﻢﺗﻮﺭﺍﻧﺪﺍﺭﻡ،ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ، ﺍﻣﺎ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻗﻠﺒﯽ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ. ﺻﺪﺍﯼﻧﺎﻟﻪﻣﯽﺁﯾﺪ،ﺻﺪﺍﯼﻧﺎﻟﻪﯼ یک ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﺴﯽﮐﻪﺑﺎﻭﺭﻧﻤﯿﮑﻨﺪﻋﺸﻖﻣﺮﺍ،ﺗﻮ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻭﺭﮐﻦﮐﻪﺑﯽﺗﻮ،ﺑﺎﺗﺎﺑﻮﺕﻣﯿﺒﺮﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ...