ای زلال پاک

ﻣﺎﮬﯽ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺯﻻﻝ ﻟﻄﻒ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮬﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﻞ ﺍﻭﺳﺖ؛ ﻣﻮﺝ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﻣﮭﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﻝ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﮬﺎ ﺕ ﺯﯾﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﻍ ﺑﻮﺳﻪ ﮬﺎﺕ ﺍﯼ ﺯﻻﻝ ﭘﺎﮎ ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺷﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺯ ﺟﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﯼ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﯼ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﮬﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎ ﮬﻤﻪ ﮐﺮﺍﻧﻪ ﻩ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻋﻄﺮ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺷﻨﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺗﻮ ﻣﺎﮬﯽ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻡ ﺍﯼ ﺯﻻﻝ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮏﯾﻧﻔﺲ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﮬﺎ ﮐﻨﯽ ﻣﺎﮬﯽ ﺗﻮ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ

تنهانگاه

ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ؛ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺐ ﮬﯿﺠﺎﻥ ﮬﺎ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ ؛ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﮭﺎﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﻓﺖ ﺳﮭﻤﮕﯿﻦ؛ ﮔﺎﮬﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﮬﺮﻩ ﻣﯿﮕﺪﺍﺧﺖ؛ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺎﮎ؛ ﮐﺰ ﺷﻮﻕ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﮬﻢ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ؛ ﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﮬﺎ ﺩﻟﮭﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﮬﻢ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ یک ﺑﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﯾﺎﺩﺕ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍﮬﯽ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻮﺩﯼ یک ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺍﯼ ﺗﻨﮭﺎیک ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﮬﺎﯼ ﮬﻢ ﺁﻭﺭﺩﯾﻢ؛ ﺑﺎ ﮬﻢ ﮔﺮﯾﺴﺘﯿﻢ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ؛ ﻣﺎ ﭘﺎﮎ ﺯﯾﺴﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﺳﺎﻟﮭﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﯼ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮬﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ

گل مهرتو

ﮔﻠﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﮬﺪﯾﻪ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺥ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﻮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﮋﻣﺮﺩ ﮬﻤﻪ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﮬﻮﺵ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺷﺐ ﺑﺮﺩ ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﮔﻠﯽ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﮭﺸﺘﯽ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﺑﮭﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮔﻞ ﻣﮭﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮔﻞ ﺑﯽ ﺧﺰﺍﻥ ﮔﻞ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ

آهنگ پیشواز ایرانسل

بهاری پراز ارغوان

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﯼ ﮔﻞ ﺟﮭﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﺟﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺕ؛ ﮐﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﮐﺮﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ؛ﭼﻮ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﺁﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﮭﺮ؛ ﺑﮭﺎﺭﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺭﻏﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﮬﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ؛ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﯽ ﮐﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺭﻭﺍﻧﻢ ﺑﯿﺎﺳﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﮬﺮ ﻏﻤﯽ ﭼﻮ ﺑﯿﻨﻢ؛ ﮐﻪ ﻣﮭﺮﺕ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻠﺨﯽ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ؛ ﺷﮑﺮﺧﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺩﮬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

عشق هرجاروکندآنجاخوش است

ﻋﺸﻖ ﮬﺮﺟﺎ ﺭﻭ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ؛ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ؛ ﮔﺮ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﻟﮑﺶ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﯼ ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ؛ ﺗﺎ ﺑﯿﻨﯽ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻭﺍﺭ ؛ﺁﺗﺸﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺷﺖ ﺑﺮﺁﺭ؛ ﮬﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﮬﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﮕﺮ؛ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ؛ ﻋﺸﻖ ﭘﯿﺮﻭﺯﺕ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ؛ ﻋﺸﻖ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺎ ﻭ ﻣﻦ؛ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺏ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ؛ ﺗﺎ ﺑﯿﺎﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﻧﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﻭﺍﺭ ؛ﻋﺸﻖ ﮬﺴﺘﯽ ﺯﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻓﺰﺍ ﺑﻮﺩ؛ ﮬﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﮬﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ