اس ام اس فلسفی سری اول

ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻧﮑﻦ ، ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﭘﻮﺷﯿﺪن یک ﺩﻣﭙﺎﯾﯽ ﺁﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻞ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ****یکﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺩﻝ ﭼﻨﺪ ﺑﺎرﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻃﻌﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﯿﭽﺸﺪ ﺍﻣﺎیکﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺠﺎﻉیکﺑﺎﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ**** بقیه اس ام اس ها در ادامه مطلب لطفا نظربدهید ممنون

اس ام اس عاشقانه سری پنجم

ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺑﻨﺪ ، ﻃﻼ ﺳﯿﺮﯼ ﭼﻨﺪ ؟ﺩﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﻭﺭ ، ﺑﻼ ﺳﯿﺮﯼ ﭼﻨﺪ ؟ ﺑﯽ ﮔﻞ ﺭﻭﯼ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ، ﻧﻔﺴﺘﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ,ﺑﯽ ﺣﻀﻮﺭ ﺭﻓﻘﺎ ، ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺳﯿﺮﯼ ﭼﻨﺪ ؟‎*‎‎*‎‎*‎‎*‎ﭼﻘﺪﺭ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﺳﺖ ، ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪﯼﻣﻨﺎﺳﺐ‎*‎‎*‎‎*‎‎*‎ بقیه اس ام اس ها در ادامه مطلب لطفا نظر فراموش نشه مرسی

اس ام اس عاشقانه سری چهارم

برای دیدن اس ام اس ها به ادامه مطلب بروید لطفا نظرفراموش نشه

سراب

ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ، ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﭼﻪ ﻓﺮﺍﺥ! ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻪ ﮔﯿﺎﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭﺧﺖ. ﻏﯿﺮ ﺁﻭﺍﯼ ﻏﺮﺍﺑﺎﻥ ، ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﮬﺮ ﺑﺎﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺩﯼ ﺭﺧﺖ. ﺩﺭ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﻟﺮﺯﺩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺳﯿﺎﻩ: ﭼﺸﻢ ﺍﮔﺮ ﭘﯿﺶ ﺭﻭﺩ ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﺁﺩﻣﯽ ﮬﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﻮﯾﺪ ﺭﺍﻩ. ﺗﻨﺶ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯ ﮐﺎﺭ. ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﯾﺶ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﻏﺒﺎﺭ. ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺵ ﺧﺸﮏ ﮔﻠﻮ. ﭘﺎﯼ ﻋﺮﯾﺎﻧﺶ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺯ ﺧﺎﺭ. ﮬﺮ ﻗﺪﻡ ﭘﯿﺶ ﺭﻭﺩ ، ﭘﺎﯼ ﺍﻓﻖ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﺑﯿﻨﺪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺁﺏ. ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺭﺍﻩ ﭼﻮ ﻣﯽ ﭘﯿﻤﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﺧﻮﺍﺏ

شب روشن

ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺐ ﻭﺯ ﭘﺲ ﺩﻭﺩﺵ ﻃﺮﺣﯽ ﺍﺯ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﮬﺎﯼ ﺩﻭﺭ. ﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺁﯾﺪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺧﺸﮏ: ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﻟﻐﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﻮﺭ. ﺩﯾﺮﮔﺎﮬﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺟﺎﻗﻢ ﺳﺮﺩ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻢ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ. ﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﮬﯽ ﺑﺮﺩ. ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺩﺭ، ﺩﺭ ﺳﯿﺎﮬﯽ ﺁﺗﺸﯽ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ. ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﮬﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺳﻮﺧﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻓﺴﻮﻥ ﺷﺐ، ﻟﯿﮏ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺯ ﺭﻭﺯﻥ ﮬﺎﯼ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺧﻮﺵ: ﺁﺗﺸﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺐ

مرغ معما

ﺩﯾﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﮐﻮ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﻣﻌﻤﺎﺳﺖ. ﻧﯿﺴﺖ ﮬﻢ ﺁﮬﻨﮓ ﺍﻭ ﺻﺪﺍﯾﯽ، ﺭﻧﮕﯽ. ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ، ﺗﻨﮭﺎ.ﺗﻨﮭﺎﺳﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﮬﻤﯿﺸﻪ ﭘﺮ ﺯﮬﯿﺎﯾﻮﺳﺖ، ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﻟﯿﮏ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﺎﻣﻮﺵ. ﺭﻭﺯﯼ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ، ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺍﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﮬﻮﺵ. ﺭﺍﻩ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮﻍ ﺑﻪ ﺁﻭﺍ، ﻗﺎﻟﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﻭ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮔﻮﯾﺎﺳﺖ. ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﮬﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﯿﺪﺍﺭ، ﭘﯿﮑﺮ ﺍﻭ ﻟﯿﮏ ﺳﺎﯾﻪ-ﺭﻭﺷﻦ ﺭﻭﯾﺎﺳﺖ. ﺭﺳﺘﻪ ﺯ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺴﺖ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﻭ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ:ﻣﻮﺝ ﺳﺮﺍﺑﯽ. ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﺭﺍﺯﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ. ﭘﺮﺩﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﺎﯾﻪ:ﭘﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﺑﯽ. ﺧﯿﺮﻩ ﻧﮕﺎﮬﺶ ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﮬﺎﯼ ﺧﯿﺎﻟﯽ. ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﮬﺎﺳﺖ ﻧﻘﺶ ﮬﻮﺱ ﻧﯿﺴﺖ. ﺩﺍﺭﺩ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺍﺵ ﭼﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ، ﭼﺸﻢ ﻧﮭﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ. ﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﻍ: ﺁﻧﭽﻪ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﻝ، ﺧﯿﺎﻝ ﻓﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺷﮭﺮﮬﺎﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﭘﯿﻮﻧﺪ: ﻣﺮﻍ ﻣﻌﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﻏﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ