ﺩﯾﺮ ﮔﺎﮬﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮭﺎﯾﯽ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻟﯿﮏ ﭘﺎﮬﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﻗﯿﺮ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ. ﺭﺧﻨﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ: ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﮭﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ. ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﻟﻐﺰﺩ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﻭﮬﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﺯ ﺑﻨﺪﯼ ﺭﺳﺘﻪ. ﻧﻔﺲ ﺁﺩﻡ ﮬﺎ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﮬﻮﺍ ﮬﺮ ﻧﺸﺎﻃﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺳﺖ ﺟﺎﺩﻭﯾﯽ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﻭ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ. ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮬﺮ ﭼﻪ ﺗﻼﺵ ، ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ. ﻧﻘﺶ ﮬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ، ﺷﺐ ﺯ ﺭﺍﻩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭﺩ ﺍﻧﺪﻭﺩ. ﻃﺮﺡ ﮬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﺐ، ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻨﺒﻪ ﺯﺩﻭﺩ. ﺩﯾﺮ ﮔﺎﮬﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﮬﻤﻪ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺟﻨﺒﺸﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ: ﺩﺳﺖ ﮬﺎ ، ﭘﺎﮬﺎ ﺩﺭ ﻗﯿﺮ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ