مرادریاب

ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﻢ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ ﺣﺒﺲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺭﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﮒ.. ﻭ ﺭﻭﺣﻢ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﯿﺴﺖ!.. ﺁﻫﺎﯼ ﺭﻫﮕﺬﺭ ﺁﻫﺎﯼ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﺗﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎﯾﻢ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ.. ﺩﺭ ﻏﻢ.. ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﯾﺎﺏ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﯾﺎﺏ!...

پرواز

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺗﻨﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼ ﮔﻞ ﭼﯿﺪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺷﺖ ﺷﻮﻕ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻏﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﺷﻌﺮ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩﻡ ﭘﺮ ﺯ ﺩﺭﺩ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ

دنیای جنگل

ﻣﻦ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺵ ﺟﻮﺍﻧﯿﻢ ﭘﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻭ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﺎ ﻧﻪ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﺻﺪ ﻧﺎ ﺧﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺩﻧﯿﺎ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺷﺪﻩﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺣﺸﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﺷﺎﻥ ﻟﻪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﮎ ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ...ﺟﻨﮕﻞ ﺍﺳﺖ

پروازپرستوها

ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﻃﻨﯿﻦ ﺧﻮﺵ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺮ ﻃﻠﻮﻉ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺻﺒﺢ، ﺑﻨﮕﺮ...، ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﭼﮑﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩﯼﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﯼ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﻧﮓ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ، ﻭ ﺑﺒﯿﻦ... ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ!!...

‏*‏*ایکاش بودی ومیفهمیدی**

ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪﯼ ﻭﻗﺖ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ‎ ‎یک ﺁﻩ ﭼﻪ ﻭﺯﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ! ﻟﻄﻔﺎﻫﯽ ﻧﭙﺮﺱ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ؟! ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ‎ ‎ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻢ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺑﺠﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﮕﺮﺩند ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ میکنند ﺩﻟﺘﻨﮕﯽﭼﻪ ﺣﺲ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﺣﺲ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺵ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺑﺮ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﮐﺎﺵ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺷﺮﺍﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﺷﺘﯽ ﻣﯿﺪﺍﺩﺵ ﻭ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﻪ ﮐﻼﻡ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ! ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﻧﻤﺎﻧﺪﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻨﻬﺎیک ﺣﺮﻑ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﮕﻮ: ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺁﺏ ﺍﺯ ﺁﺳﯿﺎﺏ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﻊ,ﺑﺎ ﺳﻮﺯﺵ ﻧﺎﮔﺮﯾﺰ ﺷﻤﻌﯽ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ؟

فاصله

ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽﺗﻮﺑﻪﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺍﯾﻦﻓﺎﺻﻠﻪﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼﺗﻮﺑﻪﻣﻦﻣﯽﺑﺨﺸﺪﺷﻮﺭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﻣﺼﺮﻉ ﺷﻌﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺳﻄﺮﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺍﯼﺍﺯﺯﻧﺪﮔﯽﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﻓﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻮ ﺷﮑﻮﻫﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﻧﻘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺴﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺨﺸﯽ ﯾﺎ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ، ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﯽ ، ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪﯽﮔﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻣﻨﻪ ﮊﻭﻟﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪﯽﮔﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﺳﻨﮓ ﻃﻔﻠﯽﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﺏﻧﻮﺷﯿﻦﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎﺭﺍﺩﺭﻻﻧﻪﻣﯽ ﺁﺷﻔﺖ ﻗﺼﻪﯼﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: "ﭼﻪ ﺗﻬﯽ ﺩﺳﺘﯽ ﻣﺮﺩ" ! ﺍﺑﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﺋﯿﻨﻪ ﺭُﺥ ﺧﻮﺩ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺣﻖ ﺩﺍﺩﻡ ﺁﻩ...ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ، ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﯼﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ ﭼﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻋﺒﺜﯽ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ؟! ﻫﯿﭻ! ﻣﻦ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺗﻮ ؟! ﻫﯿﭻ! ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ؟.... !ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟... !ﻫﯿﭻ! ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻢ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﺎﺭﺍﻥ ﮐﻬﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺗﻠﺨﯽ ﻭﺍﺭﯾﺰﻡ ﺭﺍ ﮐﺎﻫﺶ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ، ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﺭﺯﻭﻣﯽﮐﺮﺩﻡﮐﻪﺗﻮﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩﯼ ﺷﻌﺮﻡ ﺑﺎﺷﯽ ﺭﺍﺳﺘﯽ....ﺷﻌﺮ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ ؟! ﺑﺎﻭﺭﻡﻧﯿﺴﺖﮐﻪﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩﯼﺷﻌﺮﻡ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﻪ....ﺩﺭﯾﻐﺎ ، ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺷﻌﺮ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ!!!